ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ผู้รักในการทำความดี
๒๑๗
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน ทั้งได้กราบทูลเรื่องราว
ทั้งหมดที่ตนเองได้บำเพ็ญมา พระพุทธองค์ตรัสว่า
“ดูก่อน
พราหมณ์ ธรรมดาบัณฑิตทั้งหลายทำกุศลคราวละน้อยๆ ย่อม
สามารถขจัดมลทิน คือกิเลสของตนได้โดยลำดับ เหมือน
ช่างทองปัดเป่ามลทินทองให้หมดไปฉะนั้น” เมื่อตรัสพระธรรม
เทศนาจบลง พราหมณ์ก็ได้ดวงตาเห็นธรรมเป็นพระโสดาบัน
บุคคลทันที
จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า พราหมณ์คนนี้เป็นผู้มีปัญญา
รักในการสร้างบุญ เห็นสิ่งใดที่เป็นบุญเป็นกุศลก็ไม่ได้ปล่อยผ่าน
แม้เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็รีบขวนขวายทํา โดยไม่ต้องให้ใคร
มาคอยบอกหรือชี้แนะ รีบทำด้วยตนเอง ด้วยท่านคิดในใจ
เสมอว่า เราต้องเอาบุญละเอียดติดตัวไปในภพชาติเบื้องหน้า
ให้ได้ แม้เพียงแค่เห็นพระภิกษุมีความลำบากในการที่ต้องยืน
ห่มจีวรในสถานที่ที่เต็มไปด้วยน้ำค้าง เต็มไปด้วยหญ้า ท่านรีบ
ทําสถานที่นั้นให้ปราศจากหญ้า ปราศจากน้ำค้าง จนกระทั่ง
หมดกังวลกับสิ่งต่างๆ เหล่านั้น
ในที่สุดก็ได้สร้างบุญใหญ่ด้วยการชักชวนผู้คนทั้งหลาย
ให้ช่วยกันสร้างศาลา แล้วได้ร่วมใจกันฉลองศาลา ถวายภัตตาหาร
แด่พระภิกษุสงฆ์โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน นับว่าเป็นบุญ