ความสำคัญของการแบ่งปัน : หน้า 311/591

ผู้เสียหายทั้งส ท ง ส อ ง ท า ง ๓๑๐ เพราะความตระหนี่แท้ๆ ทำให้เขาได้รับความเดือดร้อน แสนสาหัสเช่นนี้ หากเพียงเขาคิดแบ่งปันให้กับคนอื่นๆ เขาคง ไม่ต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้ เพราะหากคิดจะแบ่งปัน เขาจะได้ ชักชวนเพื่อนบ้านให้มาช่วยกันจับ หรือหากนายพรานตกปลาได้ จริง ถ้าเก็บไว้กินเองเพียงไม่กี่มื้อก็หมด หรือถ้าจะทำเป็นปลา เค็มเก็บไว้ไม่นานก็หมดอีกเช่นกัน แต่หากมีนํ้าใจเผื่อแผ่แบ่งปัน ให้กัน โอกาสหน้าเพื่อนบ้านก็จะแบ่งปันให้เราบ้าง เมื่อเป็นเช่นนี้ ปลาตัวเดียวย่อมสามารถกินได้ตลอดชีวิตเพราะผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก และผูกมิตรไว้ได้ตลอดกาลนาน ฝ่ายภรรยาก็ครุ่นคิดหาอุบาย ก่อการทะเลาะวิวาท เพื่อจะได้ไม่มีผู้ใดมาจ้องขอส่วนแบ่ง ด้วยการเอาใบตาลประดับ หูข้างหนึ่ง หน้าตาซีกหนึ่งก็ทาเขม่าให้ จากนั้นนางก็อุ้ม ลูกสุนัขไว้ที่สะเอว แล้วเดินไปนั่งหน้าบ้านบ้าง เดินไปนั่ง หลังบ้านบ้าง คือทำเสมือนว่าเป็นคนบ้า เพื่อนบ้านใกล้เคียง เห็นแล้ว จึงพูดเยาะเย้ยด้วยความคะนองว่า “เจ้าเอาใบตาลมา ประดับที่หูข้างเดียว หน้าตาซีกหนึ่งก็ทาเขม่าเสียดา แถมยังอุ้ม ลูกสุนัขอย่างกับเป็นลูกที่รักยิ่งไว้สะเอวเที่ยวเดินไปเดินมาอย่างนี้ เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ” นางได้ฟังดังนั้น ก็ทําเป็นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที