ความหวังและความรักในอุทยานแห่งชีวิต : หน้า 397/591

sumal ความหวังที่ควรตั้งใจ ៣៩៦ เมื่อพระดาบสโพธิสัตว์ลงมาสรงน้ำที่สระแห่งนั้น เห็น ดอกบัวนั้นก็เกิดความแปลกใจ จึงเข้าไปดู ได้พบทารกหญิงที่ มีหน้าตา และผิวพรรณสวยงามมาก เกิดความรักราวกับทารก นั้นเป็นบุตรในอุทรจึงนำไปเลี้ยงไว้ที่อาศรมจนกระทั่งเวลาผ่านไป ๑๖ ปี เด็กหญิงได้เติบใหญ่ มีผิวพรรณวรรณะ รูปร่าง หน้าตา สวยงามมาก พระดาบสตั้งชื่อให้นางว่า อาสังกา แปลว่าสงสัย เพราะท่านสงสัยว่าในดอกบัวนั้นมีอะไร จึงตั้งชื่อเช่นนั้น วันหนึ่ง ท้าวสักกะลงมาจากภพดาวดึงส์ เพื่อมาอุปัฏฐาก พระบรมโพธิสัตว์ได้ทอดพระเนตรเห็นกุมาริกา จึงถามว่า “กุมารี ควรจะได้อะไรครับ” พระโพธิสัตว์ตอบว่า “นางเป็นสาวแล้ว ควรจะมีที่พักอันมิดชิด นางควรมีปราสาทแก้วผลึก พร้อมที่ หลับที่นอนอันเป็นทิพย์” ท้าวสักกะจึงเนรมิตตามที่พระดาบส ต้องการ กุมารีได้อุปัฏฐากพระดาบสผู้บิดาบนปราสาทแก้วผลึก นั้นเอง เมื่อนางลงจากปราสาทมาที่พื้นดิน ปราสาทจะลอย ขึ้นไปบนเวหาเอง ครั้นนางประสงค์จะขึ้น ปราสาทก็จะโน้มลงมา เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ทีเดียว วันหนึ่ง มีพรานป่าท่องเที่ยวไปในป่าหิมพานต์ พบนาง กุมารี จึงถามพระดาบสว่า “เด็กสาวผู้นั้นเป็นใคร” เมื่อรู้ว่าเป็น ธิดาของพระดาบส พรานป่ารีบนำเรื่องราวทั้งหมดไปกราบทูล