ธรรมะเพื่อประชาชน: การไม่ให้น้อยใจ : หน้า 466/591

ธรรมะเพื่อประชาช อย่าให้เกิดอาการน้อยใจ ៤៦៥ เป็นผู้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ เมื่อเป็นเช่นนี้พระองค์ทรงกลับมา ตรึกตรองหาสาเหตุก็รู้ว่า พระองค์เองมีความผิดอย่างมากที่ วางตนไม่เหมาะสมกับทหารผู้จงรักภักดี วันหนึ่งพระองค์จึงถือ โอกาส เข้าไปถามวิธูรบัณฑิตว่า “ดูก่อนท่านบัณฑิต ในสมัย ก่อนเคยมีประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นกับบ้านเมืองอย่างนี้หรือไม่" พระโพธิสัตว์สดับคำถามของพระราชาแล้ว ปรารถนาจะกล่าว ถ้อยคำเตือนพระราชา จึงนำเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาเล่าว่า “ข้าแต่มหาราช เรื่องที่เกิดขึ้นกับพระองค์นี้ ทำให้พระองค์ เกิดความเศร้าโศก แต่ความโศกของพระองค์ยังไม่ชื่อว่าโศก เท่าไรนัก ในกาลก่อนนั้น เคยมีพราหมณ์เลี้ยงแพะคนหนึ่งชื่อว่า ธูมการี ต้อนแพะฝูงใหญ่ออกหากิน และได้สร้างคอกใหญ่ไว้ในป่า พักแพะไว้ในคอกก่อไฟกันยุง เลี้ยงดูแพะและบริโภคนมแพะ อยู่ที่ป่าแห่งนั้น วันหนึ่ง มีฝูงชะมดผ่านมาทางนั้น ได้เข้ามา อาศัยในคอก เพราะมีการก่อไฟป้องกันยุงให้ พราหมณ์เห็นชะมด มีสีเหมือนทองคำก็เกิดความสิเน่หารักใคร่ ลืมเลือนแพะ ทั้งหลายไปโดยปริยาย ไม่ได้สนใจว่าแพะจะกลับมาเข้าคอก หรือไม่ หันมาเลี้ยงดูชะมดแทน ไม่ดูแลแพะอย่างที่เคยทำ เมื่อเลี้ยงดูได้ระยะหนึ่ง ชะมดก็หนีเข้าป่าไป แพะ