ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsual
ผู้จรรโลงพระพุทธศาสนา
๕๑๐
ในห้วงวัฏสงสารอันยาวไกล ทุกชีวิตต่างแสวงหาที่พึ่งบ้าง
แสวงหาปัจจัยสี่เพื่อนำมาใช้ในการดำรงชีวิต บ้างแสวงหาอำนาจ
ชื่อเสียง เกียรติยศ แต่น้อยคนที่จะรู้ว่าสิ่งที่ควรแสวงหานั้น คือ
พระรัตนตรัยซึ่งเป็นที่พึ่งอันเกษมของทุกชีวิต เป็นสภาวธรรม
อันละเอียดที่มนุษย์ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ด้วยการทำใจหยุด
ทำใจนิ่ง ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ถ้าทำอย่างถูกต้อง เบา
สบายและต่อเนื่อง ในที่สุดเราย่อมจะค้นพบวัตถุประสงค์ที่
แท้จริงของชีวิต โดยไม่ต้องไปแสวงหาสิ่งใดอีก เพราะไม่มีการ
แสวงหาใดๆในโลกที่จะสำคัญยิ่งไปกว่าการแสวงหาพระรัตนตรัย
ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน ธนสูตร ความว่า
“ยสฺส สทฺธา ตถาคเต
อจลา สุปติฏฐิตา
สีลญฺจ ยสฺส กลยาณ์
อริยกนฺนํ ปสฺสินํ
สงฺเฆ ปสาโท ยสฺสตฺถิ
อุชุภูตญฺจ ทสฺสนํ
อทลิทโทติ ต่ อาหุ
อโมฆ์ ตสฺส ชีวิต
ผู้ใดมีความเชื่อในพระตถาคต ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
มีศีลอันงาม อันพระอริยะชอบใจ สรรเสริญ มีความเลื่อมใส
ในพระสงฆ์ และมีความเห็นตรง บัณฑิตทั้งหลายกล่าวผู้นั้น
ว่า ไม่เป็นคนขัดสน ชีวิตของบุคคลนั้นไม่เปล่าประโยชน์”