ธรรมะเพื่อประช : หน้า 188/591

ธรรมะเพื่อประช สุกร โพธิสัตว์ ១៨៧ ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเหมือนสัตว์ทั่วๆ ไป แม้จะรู้ว่าความตายรออยู่ เบื้องหน้า แต่จิตใจของท่านนั้นยังเป็นปกติสุขอยู่เช่นเดิม พระโพธิสัตว์ได้ตั้งเมตตาจิตไว้เบื้องหน้า รำลึกถึงคุณงามความดี และบารมีที่ได้บำเพ็ญมา แล้วก็พูดกับน้องว่า “น้องรัก การที่ แม่เลี้ยงเรามา ก็เพื่อการนี้เท่านั้น น้องอย่ากลัวเลย เจ้าลงสู่ ห้วงนาที่ไม่มีเปือกตม ชำระล้างเหงื่อไคล แล้วลูบไล้ด้วยเครื่อง ลูบไล้ที่มีกลิ่นหอมเถิด” เป็นเรื่องที่อัศจรรย์มาก ด้วยอำนาจแห่งการระลึกถึง คุณความดีของพระโพธิสัตว์ เสียงของท่านที่กล่าวสอนน้องได้ ดังไปทั่วทั้งเมือง ทำให้ผู้คนทั้งหลาย นับตั้งแต่พระราชา อุปราชเป็นต้นได้ยินเสียงนั้น ต่างพากันมาตามเสียง ผู้คน ทั้งหลายพากันมายืนฟังเหมือนต้องมนต์สะกด ส่วนนักเลงที่ถือ บ่วงรออยู่ ต่างพากันทิ้งบ่วงแล้วมายืนฟังเสียงของพระโพธิสัตว์ จุลตุณฑิละได้ยินพี่ชายกล่าวเช่นนั้นก็สงสัย เพราะว่าตระกูล สุกรไม่มีการอาบน้ำ จึงถามว่า “ที่พี่พูดเช่นนั้นหมายถึงอะไร” พระมหาสัตว์จึงตอบว่า “พระธรรมเป็นห้วงน้ำที่ไม่มี โคลนตม บาปเรียกว่าเหงื่อไคล ศีลเรียกว่าเครื่องลูบไล้ที่มีกลิ่น ไม่จางหาย น้องจุลทัณฑ์ละ เธออย่าเศร้าโศกไปเลย ขึ้นชื่อว่า ความตาย ไม่ใช่มีเฉพาะพวกเราเท่านั้น แม้สัตว์ที่เหลือทุกๆ ชีวิต