ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
ผู้ควรประดับดอกไม้ทิพย์
๓๕๕
บุคคลทั้งหลายในโลกนี้ น้อยคนนักที่จะถึงพร้อม
ด้วยสัมมาทิฏฐิที่บริบูรณ์ รู้จักมองโลกไปตามความเป็นจริง
มองการณ์ไกล ไม่ใช่เฉพาะแต่ภพชาตินี้เท่านั้น แต่หมายถึงว่า
ต้องมองไปยังภพชาติเบื้องหน้าอีกด้วย และรู้จักวางแผนชีวิต
ให้ไปสู่จุดหมายปลายทางที่ถูกต้องสมบูรณ์ รู้จักตักตวงบุญกุศล
ด้วยการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ส่วนใหญ่คนเรายัง
ข้องเกี่ยวอยู่กับการทํามาหากิน เรื่องครอบครัว และเรื่องอื่นๆ
อีกมากมาย ทำให้วันหนึ่งๆ ผ่านไปอย่างน่าเสียดาย โดยลืม
นึกถึงเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ลืมหนทางพระนิพพาน
ดังนั้นความคิดที่จะทำความบริสุทธิ์บริบูรณ์ให้เกิดขึ้นจึงเลือน
หายไป ทำให้มนุษย์ส่วนใหญ่ ตกอยู่ในความประมาท จมอยู่ใน
ทะเลแห่งความทุกข์
ผู้มีปัญญาที่เป็นนักปราชญ์บัณฑิต ล้วนเห็นความสําคัญ
ของการสร้างบารมี โดยมองเห็นว่า การที่จะทำให้ชีวิตสมบูรณ์
ด้วยความดีงาม และสิ่งที่ปรารถนาได้นั้น จะต้องบำเพ็ญบุญกุศล
โดยการรักษาศีล ซึ่งเป็นเรื่องพื้นฐานของชีวิต เพราะศีลเป็น
ความปกติของมนุษย์ ศีล มีตั้งแต่ศีล ๕ ศีล ๘ ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗
ของพระภิกษุ
ไม่ว่าผู้ที่มีศีลจะอยู่ที่ใด ย่อมเป็นที่รักของมนุษย์ และ