ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
โกรธกันไปทำไม
๔๔๓
ร่วมเจ็บ ร่วมตายกันทั้งนั้น เรื่องไม่ให้มีความโกรธอาฆาต
พยาบาทต่อกันนี้ พระพุทธองค์ได้ตรัสสอน ดังเรื่องที่เกิดขึ้น
ในอดีตกาลดังนี้
*มหาอำมาตย์สองคน เป็นหัวหน้าทหารของพระเจ้าโกศล
ครั้งใดที่ได้เห็นหน้ากันก็จะทะเลาะกันเสมอ เรื่องการจองเวร
ของเขาทั้งสอง เป็นที่รู้กันทั่วเมือง พระราชาตลอดจนญาติมิตร
ก็ไม่สามารถจะไกล่เกลี่ยให้ทั้งสองสามัคคีกันได้
วันหนึ่ง เวลาใกล้รุ่ง พระบรมศาสดาทรงตรวจดูสัตว
โลกที่ควรจะโปรดทรงเห็นอุปนิสัยแห่งโสดาปัตติมรรคของเขา
ทั้งสอง รุ่งขึ้นพระพุทธองค์จึงเสด็จสู่กรุงสาวัตถีเพื่อบิณฑบาต
เพียงพระองค์เดียว โดยทรงไปประทับยืนอยู่ที่ประตูเรือนของ
อำมาตย์คนหนึ่ง เขาออกมารับบาตรแล้วนิมนต์พระบรมศาสดา
ให้เสด็จเข้าไปภายในเรือน ได้ปูอาสนะให้ประทับนั่ง เมื่อพระ
ศาสดาประทับนั่งแล้ว ก็ตรัสอานิสงส์แห่งการเจริญเมตตาแก่
อำมาตย์ ครั้นเขามีจิตอ่อนโยนแล้ว จึงทรงประกาศอริยสัจ
เมื่อจบอริยสัจเขาก็ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล เป็นพระอริยบุคคลใน
เช้านั้นเอง
*มก. เล่ม ๕๓ หน้า ๒๒