ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 396/591

ธรรมะเพื่อประชา ความหวังที่ควรตั้งใจ ๓๕๕ “เธอจะสีกจริงหรือภิกษุ อะไรที่ทำให้เธออยากสละเพศอัน ประเสริฐที่เหมาะสมในการแสวงหาความหลุดพ้นนี้ แล้วกลับ ไปใช้ชีวิตที่แสนจะคับแคบนั้น” ภิกษุรูปนั้นทูลตอบว่า “ข้าพระองค์ถูกภรรยาเก่าอ้อนวอน แรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ช่วงหลังนี้รู้สึกหวั่นไหวพระเจ้าข้า” พระศาสดาตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ หญิงนี้ทำความลำบากใจให้เธอ ไม่เฉพาะแต่ภพชาตินี้เท่านั้น แม้ในชาติก่อนก็ทําความลำาบากให้ เธอมาแล้ว ตัวเธอเองอาศัยหญิงนี้ ตั้งความหวังไว้ผิด ละทิ้ง จตุรงคเสนา เสวยทุกข์หนักอยู่ในป่าหิมพานต์นานถึง ๓ ปีทีเดียว” จากนั้นพระพุทธองค์ตรัสเรื่องราวในอดีตว่า ในภพชาติหนึ่ง พระโพธิสัตว์บังเกิดในสกุลพราหมณ์ มีชื่อว่า กาสิกะ เมื่อเติบใหญ่ท่านได้รับการศึกษาที่เมืองตักสิลา หลังจากจบการศึกษาแล้ว กลับมีความคิดที่แตกต่างจากคน ทั่วๆ ไป คือปรารถนาจะแสวงหาความสงบให้กับชีวิต จึงออกบวช เป็นฤๅษีอาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ บำเพ็ญธรรมปฏิบัติอยู่ในป่า จนกระทั่งบรรลุอภิญญาสมาบัติ วันหนึ่ง มีเทพผู้มีบุญจุติลงมา จากภพดาวดึงส์ เกิดเป็นเด็กหญิงที่ดอกบัวใกล้อาศรมของ พระดาบส เมื่อดอกบัวดอกอื่นร่วงโรย ดอกบัวดอกนั้นก็ยังคง มีกลีบที่สดใสอยู่ตลอดเวลา