พระราชาและการทหาร : หน้า 465/591

ธรร อย่าให้เกิดอาการน้อยใจ ๔๖๔ ในช่วงแรกของการครองราชสมบัติ บ้านเมืองยัง ไม่ค่อยสงบเรียบร้อย พระเจ้าธนัญชัยยังต้องปราบปรามเหล่า โจรร้ายเพื่อรักษาความสงบ พระองค์มีทหารที่มีฝีมือมากมาย ทำให้ทุกๆ ครั้งที่ออกปราบปราม ทรงประสบชัยชนะด้วยดี ตลอดมา กระทั่งวันหนึ่ง ภายหลังที่กรำศึกมานานจนบ้านเมือง สงบสุข พระเจ้าธนัญชัยทรงมีทหารใหม่เข้ามาเพิ่มมากขึ้น พระองค์เริ่มลืมเลือนทหารเก่า ไม่ทรงคำนึงถึง ปล่อยปละละเลย ไม่ทรงยกย่องให้เกียรติเหมือนดังเดิม พระเจ้าธนัญชัยได้ยกย่อง และสักการะพวกทหารใหม่ เท่านั้น ทั้งๆ ที่ทหารใหม่เพียงแค่เป็นแขกผู้มาเยือน ยังไม่เคย ได้ร่วมทุกข์ในการปราบปรามเหล่าโจรร้าย จนกระทั่งวันหนึ่ง เกิดกบฏขึ้นที่ปัจจันตชนบท พระราชาพร้อมด้วยทหารเก่า และใหม่เดินทางไปปราบปรามกบฏด้วยกัน ครั้นไปถึง ทหาร ทั้งสองฝ่ายเกิดความแตกแยก ไม่มีใจเป็นหนึ่ง ทหารเก่าคิดว่า ในเมื่อเราหมดความหมายต่อพระราชาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะรบ ไปทำไมกัน ปล่อยให้ทหารใหม่เขารบไปเถิด ฝ่ายทหารใหม่ก็ คิดว่า เราเป็นเพียงแค่แขกผู้มาเยือน อีกไม่นานก็กลับบ้านแล้ว ไม่รู้ว่าจะรบไปทำไม ปล่อยให้เจ้าบ้านเขารบให้เต็มที่เถิด เมื่อต่างฝ่ายต่างคิดเช่นนั้น ทำให้ศึกในครั้งนั้นพระราชา