เสียงร้องปริศนา : หน้า 43/591

เสียงร้องปริศนา ครั้นเจริญวัยและศึกษาเล่าเรียนจบแล้ว อีกทั้งมารดาบิดาก็เสีย ชีวิต จึงตัดสินใจออกบวชเป็นฤาษี ตั้งใจบำเพ็ญเพียรแสวงหา โมกขธรรมเพื่อความหลุดพ้น จนทำฌานและอภิญญาให้บังเกิด ครั้งหนึ่งพระโพธิสัตว์ปรารถนาฉันอาหารที่มีรสชาติ ต่างจากผลไม้ในป่าใหญ่บ้าง จึงออกจากป่าหิมพานต์เที่ยว บิณฑบาตเดินทางมาจนถึงเมืองพาราณสี ได้พำนักอยู่ที่พระราช อุทยาน ประมาณเที่ยงคืนของวันหนึ่งขณะพระราชาประทับ อยู่บนพระแท่นสิริไสยาสน์ พระองค์ได้สดับเสียงร้อง 4 ชนิด คือ เสียงร้องของนกยางในพระราชอุทยาน ยังไม่ทันขาดหาย เสียงของแม่กา งอาศัยอยู่ที่เสาระเนียดที่โรงช้างร้องขึ้นอีก ในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน แมลงภู่ที่อาศัยอยู่บนช่อฟ้าเรือนหลวงก็ ร้องขึ้น นกดุเหว่า เนื้อ วานร และกินนรที่เลี้ยงไว้ในเรือนหลวง ต่างร้องขึ้นไล่เลี่ยกันไปตามลำดับ ในขณะที่เสียงกินนรยังไม่ทัน ขาดหาย พระปัจเจกพุทธเจ้าผู้มาถึงพระราชอุทยาน ได้เปล่ง เสียงอุทานขึ้นเป็นเสียงที่แปด พระเจ้าพรหมทัตสดับเสียงเหล่านั้นในเวลาไล่เลี่ยกันเช่นนี้ ทรงตกพระทัยกลัวยิ่งนัก ด้วยเกรงจะเกิดเภทภัยกับพระองค์ และสิริราชสมบัติ ทำให้บรรทมไม่หลับทั้งคืน รุ่งขึ้น จึงตรัสถาม พวกพราหมณ์ พราหมณ์เหล่านั้น แท้ที่จริงก็ตอบไม่ได้ แต่เกรง จะทำให้พระราชากริ้ว จึงทูลเท็จว่า “ข้าแต่มหาราช อันตราย