ความสำคัญของความเพียรในพระธรรมคำสอน : หน้า 82/591

Dsuะเพื่อประชา ความเกียจคร้านมีแต่โทษ ๘๑ ยัดเยียดกันในนรก ย่อมเศร้าโศกอยู่” นี่เป็นคําพร่าสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรง ตักเตือนสาวกของพระองค์ ให้ขยันในการทําความเพียร เอาชนะอาสวกิเลสในตัวให้ได้ พระองค์ทรงเห็นโทษของความ หลับและความเกียจคร้าน ว่าเป็นเหตุให้ประสบทุกข์ และต้อง ไปแออัดยัดเยียดกันอยู่ในมหานรกเป็นเวลายาวนาน ความหลับและความเกียจคร้าน เป็นสิ่งที่ทำให้ตกอยู่ ภายใต้อำนาจบังคับบัญชาของกิเลสอาสวะ ทำให้ใจของเราตกต่ำ ชีวิตหลังความตายของผู้หลับ และเกียจคร้านก็ไปสู่อบาย แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะโงกง่วงอ่อนเปลี้ยเพลียแรงแค่ไหน ถึงเวลาก็สลัดความง่วงเหงาหาวนอน สลัดความเกียจคร้าน ออกไป ลุกขึ้นมานั่งสมาธิเจริญภาวนา ทำใจให้บริสุทธิ์หยุดนิ่ง ให้ใสสว่างพ้นจากความมืด เช่นนี้แสดงว่าเรากําลังนําเนินตาม ปฏิปทาของผู้ตื่นอยู่ ชีวิตของผู้มีความเพียรอย่างนี้ เป็นชีวิตที่ ไม่เปล่าประโยชน์ *เรื่องความเป็นผู้เกียจคร้านนี้ พระบรมศาสดาปรารภ ถึงพระติสสะที่เกียจคร้านในการทำความเพียร จึงทรงนำเรื่อง *มก. เล่ม ๕๖ หน้า ๑๗๕