การออกเดินทางของอุปกาชีวก : หน้า 91/591

อาศัยมานะเพื่อละมานะ ៩០ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงปรารถนาจะยังศรัทธาปสาทะ ของอุปกาชีวก จึงทรงเปล่งพระสุรเสียงอันไพเราะว่า “ดูก่อน อุปกาชีวก ตถาคตเป็นผู้ไม่ระคนด้วยกิเลส ละแล้ว งบาปกรรม ทั้งหลาย ดับสูญซึ่งตัณหาอุปาทาน ตรัสรู้ธรรมเองโดยชอบ ไฉนเลยจะมีครูอาจารย์ ศาสดาของตถาคตไม่มี เพราะได้ตรัสรู้ พระสัพพัญญุตญาณด้วยตนเอง บุคคลใดในโลกพร้อมทั้งเทวโลก ที่จะประเสริฐกว่าตถาคตไม่มี" อุปกาชีวกเป็นผู้โชคดีที่ได้มาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นปฐมก่อนใคร เมื่อได้ฟังพระพุทธวาทีเช่นนี้ บังเกิดความ เลื่อมใส จึงกล่าวชื่นชมว่า “เราไม่มีความสงสัยในถ้อยวาที ของท่านแต่ประการใด เราใคร่จักถวายนามแด่ท่านผู้มีปรีชา สามารถในการผจญมารว่า พระอนันตชิน” พระบรมศาสดาผู้ทรงพระมหากรุณายิ่งใหญ่ มีพระ ประสงค์จะให้พระนามนี้ติดแน่นในใจของอุปกาชีวก จึงตรัส สำทับว่า “บุคคลในโลกนี้ ที่ผจญมารจนได้รับชัยชนะไม่มีเลย การที่ได้นามบัญญัติจากท่านว่าพระอนันตซินเป็นการสมควรแท้” อุปกาชีวกได้ฟังคำตรัสรับรองเช่นนั้นก็ดีใจ มีความ โสมนัสปรีดา ดวงตาแจ่มใส ดวงใจเบิกบาน แสดงอาการ เคารพแล้วลาจากไป มุ่งหน้าไปทางอังคชนบท จนถึงหมู่บ้าน นายพรานเนื้อ เมื่อนายพรานเห็นก็เกิดความเลื่อมใส เข้าใจว่า