ธรรมะเพื่อประช : หน้า 282/591

ธรรมะเพื่อประช ขอ อย่าง พระอริยเจ้า ๒๘๑ ยิ่งเกิดความเลื่อมใสขึ้น จึงอาราธนาให้พักที่พระราชอุทยาน พร้อมปวารณาตนเป็นโยมอุปัฏฐาก พระราชาเสด็จไปสนทนาธรรมกับพระโพธิสัตว์วันละ สองถึงสามครั้ง วันหนึ่ง ด้วยความที่พระองค์ปีติในธรรมิกถาง ทรงปวารณาว่า “พระคุณเจ้าต้องการสิ่งใดนับตั้งแต่ราชสมบัติ ลงมา ขอพระคุณเจ้าจงบอกแก่โยมเถิด โยมปรารถนาจะสร้าง บุญกุศล” พระโพธิสัตว์ฟังดังนั้นก็นิ่งๆ ไม่แสดงอาการอยากได้ สิ่งใด วันหนึ่ง พระราชาทรงดำริว่า ยาจกเหล่าอื่นต่างขอใน สิ่งที่ตนเองต้องการ แต่พระคุณเจ้าอัฏฐิเสนะนี้ ตั้งแต่วันที่เรา ปวารณาไว้ ยังไม่เคยขอสิ่งใดกับเราเลย พระคุณเจ้าเป็น บัณฑิตที่แท้จริงๆ เราจักเรียนถามท่าน ได้เสด็จไปอุปัฏฐาก พระฤๅษีที่พระราชอุทยานพลางตรัสถามว่า “พระคุณเจ้าผู้เจริญ พวกวณิพกทั้งหลายที่โยมไม่รู้จัก ต่างพากันมาหาโยมและขอสิ่ง ต่างๆ มากมายเหลือเกิน แต่พระคุณเจ้าผู้ที่โยมรักและเคารพ ทำไมพระคุณเจ้าจึงไม่ขอสิ่งใดเลย" พระโพธิสัตว์ตอบว่า “มหาบพิตร ที่อาตมาไม่ขอ ก็ เพราะว่า ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ให้ ส่วนผู้ให้ เมื่อไม่ให้สิ่งที่ เขาขอ ย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ขอ เพราะฉะนั้น อาตมภาพจึงไม่