การให้โดยไม่เสียดาย : หน้า 253/591

สิ่งที่ทำได้ยาก เมื่อให้ไปแล้ว ๒๕๒ คงจะจำกันได้ที่มีทั้งอุปบารมี และปรมัตถบารมี ในชีวิตของปุถุชนคนธรรมดา หากสามารถที่จะให้โดย ไม่เกิดความรู้สึกเสียดายในภายหลัง นี้เป็นสิ่งที่บัณฑิตนัก ปราชญ์ทั้งหลายพากันยกย่อง และสรรเสริญยิ่งนัก หากทำจิต ได้เช่นนี้ จะทำให้ชีวิตดำรงอยู่ได้อย่างมีความสุข แต่กว่าจะทำ เช่นนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย แต่ถ้าท่าได้ก็ยอดเยี่ยมทีเดียว *ดังเช่นเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ในครั้งที่สมเด็จพระบรม ศาสดาประทับอยู่ที่วัดพระเชตวัน มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น คือ มีอุบาสกท่านหนึ่งซึ่งมีครอบครัวแล้วได้เห็นโทษในการครองเรือน อีกทั้งกับมีศรัทธาอย่างแรงกล้า จึงตัดสินใจสละชีวิตทางโลก เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ฝ่ายภรรยาของท่านยังทําใจกับการบวช ของท่านไม่ได้ จึงไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ ทำให้ท่านเกิดความคิด อยากจะสึก เมื่อพระศาสดาทรงรู้เรื่องนี้และเล็งเห็นอุปนิสัยที่จะ บรรลุธรรมของท่าน จึงเสด็จไปหาและตรัสถามว่า “ดูก่อนภิกษุ ได้ยินว่า เธอถูกภรรยาเก่ายั่วยวนจนอยากจะลาสิกขาหรือ” ภิกษุรูปนั้น กราบทูลตามความเป็นจริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๒๕๕