พิษแห่งกาม : หน้า 175/591

พิษแห่งกาม ๑๗๔ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงที่เรากำลังแสวงหา เมื่อปล่อยชีวิตให้ผ่าน ไปวันๆ ก็เท่ากับว่า ชีวิตกำลังตกอยู่ในความประมาท ดังนั้น เราจึงควรที่จะทําประโยชน์ให้เกิดขึ้นทั้งประโยชน์ตน และ ประโยชน์ของผู้อื่นให้สมบูรณ์บริบูรณ์ เพื่อเราจะได้รับประโยชน์ ทั้งในโลกนี้ และโลกหน้า ตลอดจนถึงประโยชน์อย่างยิ่ง คือ พระนิพพาน อย่างไรก็ตาม ตัวเราเองนั่นแหละที่สำคัญที่สุด เพราะ ถ้าเราไม่ทอดทิ้งประโยชน์ของตนแล้ว ประคับประคองตนไม่ให้ ตกอยู่ภายใต้อำานาจของอาสวกิเลส เอาชนะใจตนเองได้ ย่อม สามารถนําเพ็ญประโยชน์ให้ผู้อื่นได้ แต่หากไม่สามารถดำรง ความเป็นตัวของตัวเองไว้ได้ ปล่อยใจไปตามอำนาจกิเลส ที่มาครอบงำา ย่อมทำให้ประสบกับทุกข์ภัยต่างๆ ได้ โดยเฉพาะ อ้านาจแห่งกิเลสกามนี้สำคัญนัก เพราะพิษของกามมีแต่จะ ทำร้ายผู้คนให้ตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน *ดังเช่นเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว เมื่อพระสัมมาสัมพุทธ เจ้าประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร ได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งซึ่งมี ครอบครัวก่อนบวชแล้ว หลังจากท่านเข้ามาบวชได้ตั้งใจ เล่าเรียนกัมมัฏฐาน แต่เนื่องจากท่านเพิ่งบวชใหม่ ความผูกพัน *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๑๑๔