ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 370/591

ธรรมะเพื่อประชา โอวาทที่เหม เหมาะสม ៣៦៩ ผู้ไม่ประมาท สมบูรณ์ด้วยพระขันติ พระเมตตา และพระกรุณา ครองราชสมบัติโดยธรรม” และได้กล่าวอีกว่า “มหาบพิตร ขอพระองค์อย่าทรงพิโรธเลย พระราชาผู้ที่ไม่พิโรธตอบ ผู้ที่โกรธแล้ว ประชาชนของรัฐ และเหล่าราษฎรก็จะบูชา อาตมภาพขอถวายอนุศาสน์ในทุกสถานที่ ทั้งในบ้าน ในป่า หรือที่ลุ่มๆ ดอนๆ ขอพระองค์อย่าทรงพิโรธเลย พระราชาทรงเป็นบัณฑิต ได้ทรงสดับดังนั้น เกิดพระทัย เลื่อมใส จึงประทานบ้านส่วยตำบลหนึ่ง ซึ่งเก็บส่วยได้ ๑ แสน กหาปณะ เป็นการบูชาธรรมพระโพธิสัตว์ แต่ท่านไม่เห็นความ จําเป็นที่จะต้องรับ จึงปฏิเสธและอาศัยอยู่ที่นั้นถึง ๑๒ ปี วันหนึ่ง ท่านดาบสอยากเดินทางจาริกไปอยู่ที่อื่นบ้าง จึงเดินทางกลับที่เดิม โดยไม่ได้ทูลลาพระราชา เพียงแต่สั่ง ความไว้กับคนเฝ้าสวนว่า ขอให้ทูลพระราชาแทน แล้วเดินหลีก ไปจนถึงท่าเรือที่แม่น้ำคงคา ซึ่งมีนายแจวเรือคนหนึ่งเป็นคน- พาลไม่รู้สิ่งที่เป็นประโยชน์ และมิใช่ประโยชน์ พระโพธิสัตว์ได้ เข้าไปหานายแจวเรือนั้น พลางขอร้องว่า “ขอท่านจงพาอาตมา ข้ามฟากไปฝั่งโน้นด้วยเถิด” ด้วยความที่เป็นผู้ที่ไม่มีความรู้เรื่อง เกี่ยวกับบุญกุศล นายแจวเรือจึงถามว่า “แล้วท่านจะให้ค่าจ้าง กระผมเท่าไรล่ะ”