ข้อความต้นฉบับในหน้า
สิ่งที่ทำได้ยาก เมื่อให้ไปแล้ว
๒๕๐
ชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่ต่างต้องเวียนว่ายตายเกิด
มานับภพนับชาติไม่ถ้วน ล้วนต้องผ่านสภาวะแห่งการดำรง
สถานภาพต่างๆ มาแล้วทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นพระราชามหากษัตริย์
พระเจ้าจักรพรรดิหรือแม้กระทั่งเกิดเป็นยาจกเข็ญใจ การที่
เรารู้ว่า เกิดมาทำไม อะไรเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต แล้ว
ตั้งเป้าหมายของชีวิตได้ถูกต้องมุ่งไปสู่จุดหมายได้นั้น นับว่าเป็น
สิ่งที่เลิศประเสริฐสุด อย่างไรก็ดี การที่เราจะประคับประคอง
ตนให้อยู่ในสภาวะเช่นนี้ได้จำเป็นจะต้องหมั่นประคองใจของเรา
ให้อยู่ในแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ให้ได้ตลอดเวลา ด้วยการทําใจ
หยุดใจนิ่งอยู่ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ หากทำได้เช่นนี้ ชีวิต
ในปัจจุบัน และในอนาคตก็ย่อมปลอดภัยจากทุกๆ สิ่งรวมทั้งใน
สังสารวัฏอันยาวไกลด้วย
มีวาระพระบาลีใน ทสัณณกชาดก ความว่า
“ทเทยุย ปุริโส ทานํ
โย จ ทตฺวา นานุตปฺเป
สพฺพญญ์ สุกร ฐาน
อปุป์ วา ยทิวา พาหุ
นํ ทุกฺกรตรํ ตโต
เอวํ ชานาหิ มคธ
คนควรให้ทาน จะน้อยหรือมากก็ตาม แต่ผู้ใด ครั้น
ให้ของรักของตนแล้ว ย่อมไม่เดือดร้อนใจในภายหลัง การ
ไม่เดือดร้อนใจนั้น เป็นสิ่งที่หาได้ยากกว่าการกลืนดาบ