ความศรัทธาและการบิณฑบาตของพระติสสเถระ : หน้า 550/591

Dsuem ประชาช อยู่ก็รัก จากก็คิดถึง ៩៤៩ ไม่ได้รับอาหารแม้แต่ทัพพีเดียว จึงกราบเรียนว่า “ขอให้ พระเถระทุกรูปได้นั่งรอในถ้ำนี้ก่อน กระผมขอโอกาสออกไป บิณฑบาตมาถวายเอง” พระสังฆเถระสงสัยว่า ภิกษุรูปเดียวจะสามารถ บิณฑบาตเลี้ยงพระถึง ๕๐ รูป ได้อย่างไร จึงถามพระติสสเถระ ว่า “พวกเรามีกันถึง ๕๐ รูป อุตส่าห์แยกย้ายกันออกไปคนละทาง ยังไม่เห็นใครมีจิตศรัทธามาใส่บาตรแม้แต่คนเดียว แล้วท่านไป รูปเดียว จะมีญาติโยมที่ไหนมาตักบาตร อีกทั้งถึงแม้ได้อาหาร มาเต็มบาตร ก็ไม่สามารถที่จะเลี้ยงพระได้ทั้งหมด” พระติสสเถระตอบด้วยความถ่อมตนว่า “ท่านขอรับ กระผมเป็นภิกษุประจำถิ่น พอที่จะบิณฑบาตมาได้โดยไม่ลำบาก จนเกินไป และด้วยบุญของพระเถรานุเถระทั้งหลาย จะทำให้ ผมสามารถหาภัตตาหารมาถวายได้ในวันนี้” จากนั้นท่านก็ ครองจีวรเดินถือบาตรมุ่งหน้าเข้าไปในหมู่บ้าน พร้อมกับตั้ง กัลยาณจิตไปในเบื้องหน้า ให้ผู้มีบุญได้มาทำบุญกับภิกษุสงฆ์ผู้ เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ ด้วยอานิสงส์ที่ท่านบำเพ็ญสาราณียธรรมมานาน ทำให้ มหาอุบาสิกาผู้ใจบุญท่านหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านที่ พระเถระเข้าไปบิณฑบาต เกิดกุศลจิตศรัทธาอย่างแรงกล้า