อุมาหาอุมาโยจากพระไตรปิฎก : หน้า 10/370

อุมาหาอุมาโยจากพระไตรปิฎก มงคลที่ ๕ มีบุญวาสนามาก่อน ๓๒ ๑. ผลของบุญ อุปมาด้วย ๓๓ อุทิติมิตร หยาดน้ำ ช่างทอง แม่น้ำ เจดติดต่อมตัว พระจันทร์วันเพ็ญ ดวงประทีป เรือ มาเทเม เนยใส และก้อนหินใหญ่มุงเรือบรรทุก ๒. รูปสมบัติ อุปมาด้วย ๓๕ ดอกบัว ยี่ปุ้น แม่น้ำใกล้ลำธาร ทองคำในปากบ๋า ดวงตาแห่งรูปบุคคลหนึ่งขวบ กำหนนนุง ยผลาตสีสุก ระเบียงแห่งเพชร พวงอุบลเขียว และดอกกรัณิกา ๓. การอุทิส่วนบุญ อุปมาด้วย ๓๖ น้ำฝนตกลงบนที่ดอน และห้วยน้ำ มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ ๖๑ ๑. ศรีทรา อุปมาด้วย ๖๒ บ่อที่ไม่มีน้ำ ต้นไทรใหญ๋ พระจันทร์ช่างขึ้น แก้วสน กล้าน้ำ หม้อเนียส และพืช ๒. ประโยชน์ชาติหน้ อุปมาด้วย ๖๓ บุคคลอ๋อไฟน้อยให้ลุกโชน แสงฟังสร้างรัง และคนช่างตาช่าง ๓. ประโยชน์ชาตินั้น อุปมาด้วย ๖๔ พวงดอกไม้ พระอาทิตย์ขึ้น หัวเนยใส บุคคลล้มและล้าง บุคคลลองตา การ์ หนีและฝ่าเคราะห์หมอง ๔. ประโยชน์อย่างยิ่ง อุปมาด้วย ๖๕ เดื่อข้าวสาลี เรือ ลูกกลิ่น และฝั่งแม่น้ำ ๕. การเสือกจากประโยชน์อย่างยิ่ง อุปมา ด้วย ๖๖ ผลมะเดื่อ หางแผลของผลิดข้าวสาลี นกกะเรียนแก่ ลูกศรที่ตกจากแง่เรือ ดุ่นฝนเผลิ กวาง บุรุษผู้ตกหลุมคู ค คนุกศตรุมล้อม และคนเจ็บป่วย มงคลที่ ๗ พุทธ ๗ ๑. ปัญญา อุปมาด้วย ๗๗ รสเกล คนนิยวข้าว การจุดประทิป ส่องประทิปลง และงู ๒. ผู้มีปัญญา อุปมา ด้วย ๙๘ บุคคลล้างมือด้วยมือ เกาะ อาวุธ พระจันทร์ รอยจารึกศิลาบ วิญญาณขบาด การเกี่ยวข้าว และความสว่าง