ข้อความต้นฉบับในหน้า
๓๗.๑ ภาชนะในดินที่ชำรุดหมดอายุ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ ทั้งสกักขดบกทุกชนิด มีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น
ที่ม. (พุทธ) มก. ๑๓/๒๙
๓๗.๑ ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ มีจำนวนร้อยปีเป็นอย่างมาก ไม่เกินจำนวนนี้ ย่อมจะเหลือด่แงไปเหมือนไม้ข้อถูกตัดแล้ว มีแต่จะเหี่ยวแห้งไป ฉนั้น
ข.ซา. (โภธี) มก. ๑๖/๓๓
๓๗.๒ แห้งวิตของสัตว์ทั้งมวล เป็นที่เป็นสตร์และบูรณ์ในโลกนี้ เป็นของหวั่นไหวเหมือน แผ่นผ้าของนักลงสุรา และต้นไม้เกิดใกล้ฝั่ง เป็นของหวั่นไหวไม่ยืนยง ฉะนั้น
ข.ซา. (โภธี) มก. ๑๖/๒๔๕
๓๗.๓ บุบมีกำลังอ่อนก่อนเขะจึงปลายลิ้นแล้วพิงลำไปโดยง่ายดาย แม้นฉนี้ ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายเปรียบเหมือนก่อนเขะ ฉนั้นเหมือนกัน
อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕
๓๗.๔ ชิ้นเนื้อใส่ไว้ในกระทะเหล็ก ไฟเผาตลอดทั้งวัน ย่อมจะย่อยเร็ว ไมได้อยู่ นาน ฉันฉนั้น ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายเปรียบเหมือนฉันเนื้อ ฉันฉนั้นเหมือนกัน
อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕
๓๗.๕ แทโคที่จะถูกเชือด ที่เขานำไปส่งควร จะย่อกว่าเท่าเดินไปคล้ายฝ่าใกล้ความตาย แม่ฉันใด ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่โคที่จะเชือด ฉันฉนั้นเหมือนกัน
อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕
๓๗.๖ วิญญูผู้ปรารถนาความเพียรเห็นความดับเท่านั้นว่า สังขารทั้งหลายเหล่านี้ย่อมแตกดับ ไป ฉันใด แม้นอิฉันส่งขาริก็แตกแล้ว แม่นอานาคตจักรแตก ฉันฉนั้น
ข.จ. (อรรถ) มก. ๒๑/๕๕
๓๗.๗ สังขารทั้งหลายมีไม่เป็นของใหม่อยู่เป็นนิตย์แต่เพียงอย่างเดียว ยงปรากฎไม่มีสาระหาสาระมีได้ จุดหยาดน้ำค้างเวลาในพระอากาศขึ้น จุดฟองน้ำ จุดอร่อยขินในน ใ จุดเมล็ดผักกาด บนปลายเข็มแหลม ดูสายฟ้าแลบ ดูลูกพวง พยับแดด ความฝัน ฟองน้ำ เป็นต้น อันตั้งอยู่ ชั่วเวลาเล็กน้อย
ข.จ. (อรรถ) มก. ๒๗/๒๕๖
๓๗.๘ รูปเขาใหญ่ส่วนแล้วด้วยลีลา จรดท้องฟ้ากลับมาสว่างโดยรอบทั้ง ๕ ทิศ แม้นใด ชรา และมึงริษ กิฉนั้น ย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลาย คือ พวกชร มหาเวร พวกพราน มพแพศย์ พวกลักษณ์ พวกฉุนทะล และคนเหมูลฝอย ไม่เว้นใครๆ ไว้เลย ย่อมยิ้มเสียสีสนณ ที่นี่น ไม่มี