การเปรียบเทียบชีวิตสัตว์และมนุษย์ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 181
หน้าที่ 181 / 370

สรุปเนื้อหา

ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายมีความชำรุดและไม่ยืนยง เปรียบเหมือนภาชนะที่แตก การเป็นอยู่ในโลกนี้จึงไม่ยั่งยืน ชีวิตมีวันหมดอายุไม่เกินร้อยปี ซึ่งมีความเปราะบางเหมือนกับสิ่งอื่นในธรรมชาติ เช่น ต้นไม้และแผ่นผ้า ทั้งนี้ยังเปรียบเทียบชีวิตมนุษย์กับเนื้อที่ถูกเผาและแม่โคที่จะถูกเชือด โดยแสดงให้เห็นถึงความเปราะบางและความไม่แน่นอนของชีวิต

หัวข้อประเด็น

-ความเปราะบางของชีวิต
-การเปรียบเทียบธรรมชาติ
-ความชำรุดและการสิ้นสุดของชีวิต
-ผลกระทบของสังขารต่อชีวิต
-ความตายและจุดจบของสรรพสิ่ง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๓๗.๑ ภาชนะในดินที่ชำรุดหมดอายุ ทั้งเล็กทั้งใหญ่ ทั้งสกักขดบกทุกชนิด มีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น ที่ม. (พุทธ) มก. ๑๓/๒๙ ๓๗.๑ ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ มีจำนวนร้อยปีเป็นอย่างมาก ไม่เกินจำนวนนี้ ย่อมจะเหลือด่แงไปเหมือนไม้ข้อถูกตัดแล้ว มีแต่จะเหี่ยวแห้งไป ฉนั้น ข.ซา. (โภธี) มก. ๑๖/๓๓ ๓๗.๒ แห้งวิตของสัตว์ทั้งมวล เป็นที่เป็นสตร์และบูรณ์ในโลกนี้ เป็นของหวั่นไหวเหมือน แผ่นผ้าของนักลงสุรา และต้นไม้เกิดใกล้ฝั่ง เป็นของหวั่นไหวไม่ยืนยง ฉะนั้น ข.ซา. (โภธี) มก. ๑๖/๒๔๕ ๓๗.๓ บุบมีกำลังอ่อนก่อนเขะจึงปลายลิ้นแล้วพิงลำไปโดยง่ายดาย แม้นฉนี้ ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายเปรียบเหมือนก่อนเขะ ฉนั้นเหมือนกัน อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕ ๓๗.๔ ชิ้นเนื้อใส่ไว้ในกระทะเหล็ก ไฟเผาตลอดทั้งวัน ย่อมจะย่อยเร็ว ไมได้อยู่ นาน ฉันฉนั้น ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายเปรียบเหมือนฉันเนื้อ ฉันฉนั้นเหมือนกัน อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕ ๓๗.๕ แทโคที่จะถูกเชือด ที่เขานำไปส่งควร จะย่อกว่าเท่าเดินไปคล้ายฝ่าใกล้ความตาย แม่ฉันใด ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่โคที่จะเชือด ฉันฉนั้นเหมือนกัน อัง.สัตตก. (โภธี) มก. ๓๗/๒๔๕ ๓๗.๖ วิญญูผู้ปรารถนาความเพียรเห็นความดับเท่านั้นว่า สังขารทั้งหลายเหล่านี้ย่อมแตกดับ ไป ฉันใด แม้นอิฉันส่งขาริก็แตกแล้ว แม่นอานาคตจักรแตก ฉันฉนั้น ข.จ. (อรรถ) มก. ๒๑/๕๕ ๓๗.๗ สังขารทั้งหลายมีไม่เป็นของใหม่อยู่เป็นนิตย์แต่เพียงอย่างเดียว ยงปรากฎไม่มีสาระหาสาระมีได้ จุดหยาดน้ำค้างเวลาในพระอากาศขึ้น จุดฟองน้ำ จุดอร่อยขินในน ใ จุดเมล็ดผักกาด บนปลายเข็มแหลม ดูสายฟ้าแลบ ดูลูกพวง พยับแดด ความฝัน ฟองน้ำ เป็นต้น อันตั้งอยู่ ชั่วเวลาเล็กน้อย ข.จ. (อรรถ) มก. ๒๗/๒๕๖ ๓๗.๘ รูปเขาใหญ่ส่วนแล้วด้วยลีลา จรดท้องฟ้ากลับมาสว่างโดยรอบทั้ง ๕ ทิศ แม้นใด ชรา และมึงริษ กิฉนั้น ย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลาย คือ พวกชร มหาเวร พวกพราน มพแพศย์ พวกลักษณ์ พวกฉุนทะล และคนเหมูลฝอย ไม่เว้นใครๆ ไว้เลย ย่อมยิ้มเสียสีสนณ ที่นี่น ไม่มี
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More