การอดทนต่อความทุกข์และความเจ็บใจ : หน้า 218/370

๒๓ อุ้มบาดูมิแยจากพระเจดีย์ภูเขา ความอดทนต่อทุกข์ทน ๑. นรชนผู้ข่มผอม มีตัวละครั้งไปด้วยเส้นเอ็นดังเหตุนาง เป็นผู้รู้จักประมาณในข้าวและน้ำ มีใจไม่ย่อท้อ ถูกเหลืออยู่ทั้งหลายกอดอยู่ในป่าใหญ่ ย่อมเป็นผู้มีสติกลั่นได้อยู่ในป่านั้นเหมือนช้างที่อดทนต่อศาสตราวุธในยุครสงคราม ฉะนั้น. ขุ.เทร. เถระ มก. ๗๗๙/๙๙๙ ๒. แม้ว่าพวกโจรมีใจตะมめ เอาเลื่อยคมตงข้างตัดด้วยน้อยใหญ่ ผู้ได้พึงใจประทุร้ายโจรนี้ ไม่มีว่าจะทำตามคำสอนของพระบรมศาสดา. ขุ.สุ. (พุทธ) มก. ๖๒/๒๔ ความอดทนต่อความเจ็บใจ ๒.๑ บุคคลแม้เมื่อกลังที่เสียนแล้วด้วยของไม่สะอาดมลาย และน้ำมูกเป็นต้น ด้วยของไม่สะอาดเหล่านั้น ย่อมไม่อาจทำให้เป็นที่หมดจดหายกลิ่นเหม็นได้ โดยแท้ ที่นั้นกลับเป็นที่ไม่หมดจด และมีกลิ่นเหม็นยิ่งกว่าเก่าอีก ฉันใด บุคคลเมื่อด่าคนผู้อื่น ๆ ประทานตอบชนผู้ประหารอยู่ ย่อมไม่อาจจะรองให้ระงับด้วยเวรได้ โดยแท้ เขาเรียกว่า ทำกรรมนี้เองทั้งนั้น ฉันนั้นเทียว. ขุ.ธ. (อรรถ) มก. ๕/๗๕