อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 44/370

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๒.๒ คุณประโยชน์ ๒.๒.๑ ธรรมดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าMany ย่อมเกิดขึ้นเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่คนทั้งหลาย เหมือนพระจันทร์พระอาทิตย์ส่องแสงสว่างแก่คนทั้งปวง สัง.สจพ. (อรรค) มก. ๒/๘/๕ ๒.๒.๒ พระองค์ก็รงเป็นเหมือนเกาะของสัตว์ทั้งหลาย ผู้ลงในสาคร คือ สังสารวัฏอันเป็นที่พักไม่ได้ เหมือนเกาะกลางสมุทรเป็นที่พึงของสัตว์ทั้งหลายที่เรืออัปปางในมหาสมุทร ฉะนั้น ขุ.พุทธ. (อรรค) มก. ๓๒/๑๑/๗ ๒.๒.๓ พระอาทิตย์อผู้ดั่งรแล้ว โลกก็ถึงความมืด ฉันใด เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่เสฉุปิติ สัตว์โลกก็ถึงความมืด ฉันนั้น เมื่อพระอาทิตย์อยู่ยิอมขัดคามมิดได้ทุกเมื่อ ฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ปรเสริฐสุดก็จัดความมิดได้ทุกเมื่อ ฉันนั้น ข.อป. (เถร) มก. ๒๓/๑/๑๙ ๒.๒.๔ ถามว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าดามเทวาและมนุษย์ทั้งหลายพึงเข้าไปเฝ้าด้วยเหตุไร? ตอบว่า ด้วยประสงค์จะบรรลุคุณธรรมอันเป็นนัยนับประการ อุปมาเหมือนต้นไม้ใหญ่มิได้ผลเนื่องนัยนี้ อนุฝนภเข้าไปบังด้วยประสงค์จะจิตกินผลที่มีรสอร่อย ฉะนั้น ม.ม. (อรรถ) มก. ๑๗/๒๕ ๒.๒.๕ นากะป่าเล็กแล้ว พืชอภัยป่าใหญ่มีผลไม้ ฉันใด ชาวองค์ก็พันนั้น ละแล้วซึ่งพวกพรานนนี้ที่มีปัญญาน้อย อาศัยแล้วซึ่งพระองค์ เป็นดังทางสอากาศระใหญ่ที่มีน้ำมาก ฉันนั้น ข.จู. (เถร) มก. ๓๗/๕๕ ๒.๒.๖ นายหมู่ยอดพวกให้นำกันดาร คือ โจร ทุพลิภัย ที่ไม่มีนδί ให้อยู่ภูมิสถานปลอดภัย ฉันใด พระผู้พระภาคเจ้่อยมำนำสัตว์ทั้งหลายให้นำกันดาร คือ ชาติ ชรา พายรี มรณะ โลภะ ปรี Tsและ โทสะ โมหะ มานะ ทิฏฐิ กิเลส และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ และทุกข์ใจ ขุจ. (อรรถ) มก. ๒๓/๘/๔๗ ๒.๒.๗ เมื่อพระเจ้จักรพรรดิ์บังเกิดขึ้นแก่ฉันนิ แล้วบังเกิดขึ้นเมื่อพระเจ้าจักรพรรดิ์บังเกิดขึ้น ฉันใด ทางองค์เทวะเมื่อส่งสอครไม่แน่ ทางนั้นก็เลื่อนหยายไปพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหินทางนั้น ก็ทรงบอกให้แก่มนุษย์และเทวต ทั้งหลาย ฉันนั้น มิสิน. ๒๓