ข้อความต้นฉบับในหน้า
13
อุมาอุมาไม่จากพระไตรปิฎก
พระนาคารเสนบทว่าบุคคลผู้รับบูชาแล้วทำบาปย่อมได้รับบาปมากว่าผู้รับบาปรรมแล้วจึงทำบาป ประดุจชายผู้รู้ไปจับเอาถึงแต๊ไหม้แดงอันร้อนแรง ย่อมร้อนทรุทรายมากว่าบุคคลผู้รู้ว่าแต่ก่อนเหล็กแดงร้อนแรง จึงทราบวิธีการ อุบายต่างๆ เพื่อที่จะลดความร้อนแรงของก่อนเหล็กแดงก่อนแล้วจึงจับ มิสิน. ๑๓๗
4. อานิสงส์ของการงดเวบาป
4.1 ผู้ใดเคยประมาทในอดีต น ภายหลังเขาไม่ประมาณ ผู้ย่นอมทำให้โลกนี้สว่างไสว เหมือนพระจันทร์พันแล้วจากหมอก ฉนั้น
บาปกรรมที่ทำไว้แล้ว อันผู้ย่อมปิดกันไว้ด้วยกุศล ผู้ย่อมทำโลกลให้สว่างไสว เหมือนพระจันทร์พันแล้วจากหมอก ฉนั้น.
"ข.เเรส. (เสรฐ) มก. ๓๕/๑๓๙
4.2 ถ้าแผลไม่พิ่งเป็นฝีมอไซร์ บุคคลพิงนำนิพิษได้ด้วยฝ่ามือได้ เพราะยาพิษอ่อนมิชิมเข้าไปสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล ฉันใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ทำบาป ฉันนั้น.
"ข.ธ. (พูธิ) มก. ๒๕/๑๕
4.3 ผู้ใดในโลกนี้ พิจารณาแล้วจะหลงรักได้ เสพอรรถธรรมทั้งหลายแต้ด้วยความยาก เหมือนคนเป็นไข้ดมยา ฉนั้น ผู้ย่อมได้รับความสุขในโลกหน้าเพราะกำเนิดกรรมนัน.
ข.ชตา. (โลภี) มก. ๒๖/๒๓