การฝึกสมาธิและการทำจิตให้เป็นกลาง : หน้า 349/370

ข้อแนะนำ คือ ต้องทำให้เสมอเป็นประจำ ทำเรื่อยๆ ทำอย่างสบายๆ ไม่เร่ง ไม่บังคับ ทำได้แค่ไหน ให้พอใจแค่นั้น ซึ่งจะเป็นการป้องกันมิให้เกิดความอยากจนเกินไป จนถึงกับทำให้จิตอ่อนล้าสูญเสียความเป็นกลาง และเมื่อการฝึกสมาธิบังเกิดผลได้ “ดวงปฐมมรรค” ที่ใสเกินใส สวยเกินสวย ติดสนิมมันคงอยู่ที่ศูนย์กลางกายแล้ว ให้มันรีรันก็ลิกนิ่งก็อยู่เสมอ อย่างนี้แล้ว ผลแห่งสมาธิจะทำให้ชีวิตดำรงอยู่บนเส้นทางแห่งความสุข ความสำเร็จ และความไม่ประมาทได้ดลอดไป ทั้งยังจะทำให้สมาธิเกิ้ลไปตามลำดับอีกด้วย ข้อควรระวัง 1. อย่าใช้กำลัง คือไม่ใช่กำลังใดๆ ทั้งสิ้น เช่น ไม่บีบกล้ามเนื้อตา เพื่อจะให้เห็นมิติเร็วๆ ไม่เกรงแขน ไม่เกรงกล้ามเนื้อหน้าท้อง ไม่เกรงตัว ฯลฯ เพราะการใช้กำลังตรงส่วนไหนของร่างกายก็ตาม จะทำให้จิต เคลื่อนจากศูนย์กลางกายไปสู่จุดนั้น 2. อยากเห็น คือทำใจให้เป็นกลาง ประคองสมาธิให้ผลออก จากบริกรรมภาวนา และบริกรรมมณีต ส่วนจะเห็นมิติเมื่อไห่นั้น อยากกังวล ถ้าถึงเวลาแล้วอ่อนเอง การบังเกิดของดวงมินิตับบูมบาเสมอการขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ ไม่อาจจะเร่งเวลาได้ 3. อย่ากังวลถึงการกำหนดลมหายใจเข้าออก เพราะการฝึกสมาธิเสริมภาวนาเพื่อให้เข้าสู่ธรรมภายอาศัยการกำหนด อากาสกลิ่น คือ กลิ่นความว่างเป็นบาเบื้องต้น เมื่อฝึกสมาธิขึ้นถึงดวงปฐมมรรคแล้วฝึกสมาธิต่อไป ผ่านกายมนุษย์ละเอียด ภายพิพย์ ภายรูปพรหม ภายอรูปพรหม จนกระทั่งเข้าสู่ธรรมภายใน แล้ว จึงอาศัยพระธรรมภายในเจริญวิปัสสนา ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกแต่ประการใด www.kalyanamitra.org