วิธีฝึกสมาธิเบื้องต้นจากพระไตรปิฎก : หน้า 347/370

อุปมาอปโยคจากพระไตรปิฎก วิธีฝึกสมาธิเบื้องต้น สมาธิ คือความสงบ สบาย และความรู้สึกเป็นสุขอย่างยั่งยืนที่มนุษย์สามารถสร้างขึ้นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่พระพุทธศาสนากำหนดเอาไว้เป็นข้อควรปฏิบัติ เพื่อการดำรงชีวิตทุกวันอย่างเป็นสุข ไม่ประมาท เติมไปด้วยสติสมาธิและปัญญา อันเป็นเรื่องไม่เหลือวิสัย ทุกคนสามารถปฏิบัติได้ง่ายๆ ดังวิธีปฏิบัติที่พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาวัณโณ ได้เด็ดสั่งสอนไว้ดังนี้ 1. กรุบูชาพระรัตนตรัย เป็นการเตรียมตัวเตรียมใจให้นุ่มนวล ไว้เป็นเบื้องต้น แล้วสมาทานศีลข้อ หรือศีลแปด เพื่อให้ความมั่นใจในคุณธรรมของตนเอง 2. คุกเข่าหรือบรรนั่งพับเพียบสบายๆ ระลึกถึงความดีที่ได้กระทำแล้ว ในวันนี้ในอดีต และที่ดีใจจะทำต่อไปในอนาคต แจมรวมถึงว่ากำลังหายใจประกอบขึ้นด้วยธาตุแห่งคุณงามความดีส่วนๆ 3. นั่งขัดสมาธิ ขาขวาข้างซ้าย มือขวาทับมือซ้าย นั้วว่าเวลารวดนิ้วหัวแม่มือข้างซ้ายตั้งตรง นั้วให้อยู่ในท่าที่พอดี ไม่ฝืนร่างกายมากเกินไป ไม่ถึงกับเกร็ง แต่แนะนำให้หลังโก่ง ตื้นตาโพลงบ่อยคล้ายกับกำลังพักผ่อน ไม่มีบึลลามเนื้อหรือตามมวลคว้า แล้วตั้งใจนั่งวางอารมณ์สบาย สร้างความรู้สึกให้พร้อมทั้งกายและใจ กำลังจะเข้าไปสู่ความแห่งความสงบสุขอย่างยั่งยืน 4. นึกกำหนดนิมิตเป็น “ดวงแก้วกลมใส” ขนาดเท่าแก้วดำ ใสบริสุทธิ์ปราศจากราดี หรืออย่าต่างๆดวงใส เย็นตาเย็นใจ ดังประกายของดวงดาว ดวงแก้วกลมใสนี้ เรียกว่า บริวารนิมิต นักกล้ยๆ นักเหมือนดวงแก้วนั้นมานั่งสนิทอยู่ ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 นักก็ไปวานาไปอย่างนุ่มนวลเป็นพุทธสติว่า “สัมมา อะระหัง” หรือค่อยๆ น้อมนึกดวงแก้วกลมใสให้ค่อยๆ เคลื่อนเข้าสู่ศูนย์กลางกายตามแนวฐาน โดยเริ่มตั้งแต่ฐานที่ 1 เป็นต้นไป น้อมนึกอย่างสบายใจเย็นๆ ไปพร้อมๆ กับคำภาวนา