อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 128
หน้าที่ 128 / 370

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงการเปรียบเทียบจากพระไตรปิฎกเกี่ยวกับการทำบุญและคุณค่าของพระสงฆ์ โดยระบุว่าผู้ที่ถวายพระสงฆ์จะมีผลบุญมาก เพราะพระสงฆ์เป็นแหล่งรวมบุญที่กว้างใหญ่ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความสำคัญของภิกษุผู้มีความเพียร และเหตุผลที่ทำให้บุคคลควรปรารถนาภิกษุดังกล่าว และนำไปสู่การปฏิบัติธรรมเพื่อให้เกิดผลดีต่อตนเองและสังคม. สำหรับทุกคนที่ต้องการให้ บุญในชีวิตของตนเพิ่มขึ้นและได้ประโยชน์จากการทำดีควรฟังข้อมูลนี้อย่างตั้งใจ. สามารถติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv.

หัวข้อประเด็น

-การทำบุญ
-พระสงฆ์
-ความเพียร
-ความสำคัญของการปฏิบัติธรรม
-การเปรียบเทียบในพระไตรปิฎก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๒๗ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ภาพ: [ภาพของหญิงคนหนึ่งอยู่ริมแม่น้ำ ฉีดน้ำจากกะละมังใส่ภาชนะต่าง ๆ อยู่ริมแม่น้ำ] ๑. ผู้รับบิณฑบาต ๑.๑ ได้เห็นพระปิ่นฉลกพุทธเจ้าเดินทางมา บุญเขานี้มาถึงแก่เราที่ต้องการบุญเปรียบเหมือนบุรุษชาวนาเห็นอ้นเป็นอุ้งอึ่ง อุ่ง. ข.จริยา (พุทธ) มก. ๓๓/๑๒๙ ๑.๒ ท่านที่ถวายพระสงฆ์ย่อมมีผลมาก ด้วยว่าพระสงฆ์เป็นเขตกว้างใหญ่ คำนวนมิมีได้เหมือนหลายรวมหมดสมุทรนับจำนวนมิได้. ข. วี. อรรคาล มก. ๔๕/๑๓๙ ๑.๓ ธรรมอาตาริยอมเป็นที่ต้องการแก้สัตว์ทั้งปวง ฉันใด ภิกษุผูปรารถนาความเพียรควรเป็นผู้ที่โลกทั้งปวงต้องการ ฉันนั้น ข้อความนี้ของพระโมรอาริยเจ้า กล่าวว่า ภิกษุผูปรารถนาความเพียรแน่ใจในความเป็นสมณะของตนด้วยใจ และข้อปฏิบัติ ควรให้เป็นที่ปรารถนาของโลกทั้งปวง. มิลิน ๔๓ ๑.๔ นาทหลายที่มีผู้นำเป็นที่ประทับร้าย หมู่สัตว์ที่มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นเครื่องประทุษร้าย เพราะเหตุนี้แห ท่านที่บุคคลให้แล้วในท่านที่ปราศจากจิงจิมผลมาน.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More