อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 71/370

๗๐ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๒.๘ ธรรมดาราชสีห์อย่าไม่สะสมอาหาร กินคราวหนึ่งแล้วไม่เก็บไว้อีก ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรไม่ควรสะสมอาหาร ฉันนั้น. ม.ม. (พฤษภ) มค. ๑๘/๑๓๓ ๒.๑๐ ความโลภด้วยอำนาจความพอใจในสิริรัชเช่นนี้ เป็นผู้ดักในสร้อยร้อน พึงเห็นเหมือนคนเลียมีดโกน ฉะนั้น. ข.เธร. (เถร) มค. ๕/๑๐ ๒.๑๑ ราชเสวกพึงเป็นผู้มีท้องน้อยเหมือนคันธนู เป็นผู้ไม่มีสิ้นเหมือนปลาก พึงเป็นผู้ประมาณในโงะนะ มีปัญญาเป็นเครื่องรักษาตนให้กลัวว่า ราชเสวกนั้นพึงอยู่ในสำนักได้. ข.ช.า. (โพธิ) มค. ๕/๑๒๑ ๓. บุคคลเป็นที่สบาย ๓.๑ สิ่งที่เป็นอนาคตควรเลิ้งดูที่ก่อน คือ พ่อค้าต้องเลิ้งดูสินค้าก่อน พ่อค้าเกรียนต้องพิจารณาทำชำก่อน นายท่าลำเภาต้องพิจารณาดังฝืนเสี่ยก่อน ผู้ข้างสะพานต้องดูความมั่นคงของสะพานก่อน พระภิษุต้องพิจารณาอาหารก่อนฉัน พระโพธิสัตว์เจ้าตุสุดท้ายต้องพิจารณาดกุลเสียก่อนฉิ่งฉี่. มิสัน. ๒๓๖ ๓.๒ นกว่าวต้นไม่มีผลหมดแล้ว ย่อมบินไปสู่ดินอันที่เต็มไปด้วยผล ฉันใด คนฉันนั้น รู้ว่าเขาหมดความอาลัยแล้ว ก็จะเลือกหาคนอื่นที่เขาสมัครรักใคร เพราะว่าโลกว้างใหญ่พอ. ชูชา. (โพธิ) มค. ๕/๕๙