ข้อความต้นฉบับในหน้า
๙. ฟุดหยาบคาย
๗.๑ การกล่าววัดพระรัตนตรัย ซึ่งควรสรรเสริญเท่านั้น จักถือความผิดคอ ยยับยั้งเหมือนคนกลิ่นไฟ เหมือนคนเอามูดคุ่มคาบ เหมือนคนเอากำปั้นทำลายภูเขา เสียวคนเล่นอยู่เถวชีพในเลื้อย และเหมือนคนเอามือจับช้างจับมันที่ดูร้าย.
ที.สี. (อรรถ) มค. ๑๑/๑๓๓
๗.๒ ผู้ใดบริภาษผู้ นึ้งชื่อว่า ฉุดคุณด้วยเล็บ ชื่อว่า เคี้ยวกินกัดก่อนเหลี่ยม ด้วยชื่อว่า พยายามกลั่นกินไฟ.
ขุ.ชา. (ไพริน) มค. ๑๒/๑๙
๗.๓ คำว่า “หยาบ” คือ เสีย เป็นวาจาที่หยาบคาย เหมือนต้นไม้ที่เสียเป็นต้นไม้ที่ขรุขระ มีขุ่ไหลออกซะนั้น วางนั่น ย่อมเหมือนกันไม่ได้ระครูดเข้าไป จะนะ.
ม.มู. (อรรถ) มค. ๑๙/๒๓
๗.๔ บุคคลแม้กล่าวอ้อยคำว่าท้องประโยชน์ ก็ไม่ควรกล่าวระทบเสียดแทงผู้อื่น ท่านกล่าวคำหยาบคายมากเหมือนโกนผมด้วยมีดโกนไม่คม.
ขุ.ชา. (ทั่วไป) มค. ๕๙/๒๗๘
๗.๕ คำว่า “ทีมแพงผึ้ง” คือ วาจาที่แทงไปในของรัก เหมือนถึงไม่ค่อมีหนามกระทบกระแทกคนเหลาอี่น.
ม.มู. (อรรถ) มค. ๑๙/๒๓
๘. การรักษาความลับ
๘.๑ บัญญัติยอมนอดคำ คำบริหาร และการประกาศของคนผู้ความลับ ซึ่งคนอื่นไม่รู้ เพราะกลัวจะขยายความลับที่ดีได้ เหมือนคนที่เป็นทาส อดทนต่อคําด่าวอนาย นะนั้น.
ชุ.ชา. (ไพริน) มค. ๑๖/๒๓๗
๘.๒ ไม่ควรเปิดเผยความลับ ควรรักษาความลับไว้เหมือนรักษามรดกทรัพย์ ฉะนั้น ความลับอันบุคคลผู้แจ้ง ไม่เปิดเผยนั่นแหละเป็นความดี.
ขุ.ชา. (ทั่วไป) มค. ๑๖/๒๓๗