อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 281/370

๒๐๕๐ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ดู ก่อนันนะซินะ บรรษาอาในยเมื่อเจริญกันนั้นเหมือนกัน อยู่ที่ปกติ อยู่ที่โคนต้นไม้งกิีด หรืออยู่ ที่บริเวณร่มเงาดี ดี ย่อมไม่มีมิจฉัติถามรากซุ่มร่มแล้ว อันผมจะรากอาเคลียรบงกล่าว แล้วย่อมรู้ทั่ว ถึงอายเครืองสลัดกามราวกะที่จะเกิดขึ้นแล้วตามความเป็นจริง ย่อมไม่มีมิจฉัตอนพยาบาทร่มรบแล้ว... ย่อมไม่มีมิจฉัตอนยึดติดจนมิจะร่มร่มแล้ว... ย่อมไม่มีจิตอัน วิจิตฉราครองงำแล้ว และย่อมรู้ว่าถึงอายเครืองสลัดจิตวิญจฉาจากเกิดขึ้นแล้ว. อัง.เอกาทส. (พุทธ) มก. ๓๘/๙๓ ๓.๙ ก่อนหิน ra่ามลิ่นทิบี้กว่าก ๗ ก้อน ที่ยังเหลืออยู่ เมื่ʺเทียบเข้านิ้วหมุนวันดีหมดไป สิ้นไป ไม่เข้าถึงเสี้ยน ๑๐ เสี้ยน ๑๐๐ เสี้ยน ๑๐๐,๐๐๐ เสี้ยนใด.... น้ำสองสามหยดที่บูรัชว่าขึ้นแล้ว เมื่อเทียบกันเข้ากับน้ำในมหาสุทธ ไม่เข้าถึงเสี้ยนที่ ๙๐ เสี้ยน ๙๐๐ เสี้ยนที่ ๙๐๐,๐๐๐ แม้นฉันใด.... ก่อนดินเท่าเม็ดดินกระบา ๗ ก้อน ที่ยังเหลืออยู่ เมื่อเทียบกับแผ่นดินใหญ่ที่หมดไปสิ้นไป ไม่เข้าถึงเสี้ยนที่ ๑๐๐ เสี้ยนที่ ๙๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ แม้นฉันใด.... หยดน้ําสองสามหยดที่บูรัชว่าขึ้น แล้วบริมาณน้อย เมื่เทียบเข้ากับน้ำที่บรรจบกัน ไม่เข้าถึงเสี้ยนที่ ๑๐ เสี้ยนที่ ๙๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ แม้นฉันใด.... น้ำที่บูรัชขึ้นด้วยปลายขุ้คา เมื่เทียบกันเข้ากับน้ำในสระโบกกรณี ไม่เข้าถึงเสี้ยนที่ ๑๐ เสี้ยนที่ ๙๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ แม้นฉันใด.... ดู ก่อนิกทุกหลาย ฉันนั้นเหมือนกัน ความทุกข์หมดหนใด แล้วเป็นนั่นแหละ ของบุคคลผู้เป็น อธิษฐานสมบูรณ์ด้วยทุจิสิ ตรัสรู้แล้วมีมากกว่า ส่วนที่เหลือมิประมาณน้อย กามทุกข์ที่เป็น สุภาพฝิน ๗ อัดภาพ เมื่อเทียบก่อนทองทุกข์หมดไปสิ้นไป ไม่เข้าถึงเสี้ยนที่ ๙๐ เสี้ยนที่ ๑๐๐เสี้ยนที่ ๑๐๐,๐๐๐ ดู ก่อนิกุทั้งหลาย การตรัสรู้ธรรมทำให้สำเร็จประโยชน์อย่างนี้ การได้ธรรมจุ้มให้สำเร็จ ประโยชน์ใหญ่ยิ่งอย่างนี้. สัง.นี้. (พุทธ) มก. ๒๖/๙๓ ๓.๑๐ วันหนึ่ง พระบรมศาสดาเสด็จไปเยี่ยมถึงสำนักของสามเณร ครั้นแล้วทรงถาม เณริตสละขึ้นสูออดเขาที่สามารถมองเห็นมหาสมุทรได้โดยรอบ แล้วทรงถามว่า เมื่อเห็นมหาสมุทร แล้วมีความคิดอย่างไร www.kalyanamitra.org