อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 172/370

13 อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก 1. โทษของน้ำเมา ๑. ผู้ใดดื่มสุรา ไม่มีทรัพย์ หากฐานทำเลี้ยงชีพไม่ได้ เป็นคนขึ้นมาปราศจากสิ่งเป็นประโยชน์ เขาจงลงสู่น้ำเหมือนก้อนหินล้มมา ฉะนั้น. ที่ปา ( พุทธ ) มค. ๑/๘๓ 2. นรชนใดอบรมประกอบเนืองๆ ซึ่งการดื่มสุรา และเมรัย ระยำชื่อว่า ยอมดูราคาห่าง (ความดี) ของตน คือ เป็นคนที่พึ่งได้ในโลกนี้เดียว. ขุ.ร. ( พุทธ ) มค. ๗/๑๖ 3. สรานั้นทำใจให้จิตแจ่ม มีลิ่นหอม ทำให้ผิวพรรณ มีสีสวาสแหลมปน้ำผึ้ง พระอริยะ พังหลายกล่าวสรานั้นว่า เป็นพิษของพรหมจรรย์. ขุ.ช. ( ทั่วไป ) มค. ๖๐/๒๖ 4. สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง ดื่มสุราเมรัย ไม่งดเว้นการดื่มสุราเมรัย นี่เป็นเครื่องเศร้าหมองของสมณพราหมณ์. วิจ. ( เภระ ) มค. ๙/๓๓ 5. ถ้าหนาในมหาสุมทโปร่งเป็นสุข และนักลงสลาจะเกิดเป็นปลา เมื่อเขาเหว่ว่าวอยู่ดี นอนอยู่ดีในนั้น นั้นชื่อว่า ความอิ่มก็ไม่พึง. อัง. ติก. ( พุทธ ) มค. ๑๓/๕๕