บทความเกี่ยวกับความแก่และความตายในพระไตรปิฎก : หน้า 178/370

๑๗/๙๙ อุบาสูมิจากพระไตรปิฎก ๔.๒ ผู้มีปัญญาดี เมื่อชวนทั้งหลายปะมาแล้วไม่ประมาท เมื่อชวนทั้งหลายกลับแล้ว ตื่นอยู่โดยม าก ย่อมและบุคคลผู้มีปัญญามาทราบไปเสีย คงฉลาดมีเท่าเร็วฉะนั้นตัวหาว่างามมีไป ฉะนั้น ฐ.ธ. (อรรถ) มก. ๔๐/๙๕ ๕. ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ๕.๑ ผู้ยืนอยู่ยอดเขาลาลัน พึงเห็นประชาชนโดยรอบ ฉันใด ท่านผู้จับชุมนุมนั้นเหมือนกัน เห็นประชาชนผู้เดินกลันไปด้วยความเศร้าโศก ถูกชาตี และธรรครองงำแล้ว ข้าแต่องค์พระผู้ลาส ผู้ชนะสงครามแล้ว เป็นนายพลจากนั้น ขอพระองค์คงเสด็จลูกขึ้นเปิดเผยโลก ขอพระองค์พระภาคเจ้าทรงแสดงธรรม ผู้รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจั้ม ท.ม. (พุทธ) มก. ๑๓/๑๓ ๕.๒ นายโคบาร ถ่อมตนโคทั้งหลายปล่อยที่กิ่นด้วยท่อนไม้ ฉันใด ชรา และมัจจุราชย่อมต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไป ฉันนั้น ฐ.ธ. (ทั่วไป) มก. ๑๒/๑๖ ๕.๓ แม้นว่าต้มฝิ่นย้อมพัดพาเอาดินไปให้เกิดอยู่ร่มเย็นให้โคนไป ฉันใด สัตว์ทั้งปวงย่อมถูกชรา และมรณะพัดพาไป ฉันนั้น ข.ซา. (โพธิ์) มก. ๒๕/๑๕ ๕.๔ บูรเอาเรือมาจอดไว้ที่น้ำน้ำ รับคนฝั่งส่งถึงฝั่งโน่น แล้วย้อนกลับมารับฝั่งโน่น พามาส่งถึงฝั่งนี้ ฉันใด ธรา และพยาธิ ก็อ่อนมาเอาชีวิตสัตว์ไปสู่อนาคตแห่งมรณะฉะนั้น ข.ซา. (ทั่วไป) มก. ๑๖/๒๓๘ ๖. ความแก่ ๖.๑ ดอกบัวบานในเวลาเช้า ถูกแสงอาทิตย์เผดเผาย้อมเหี่ยวแห้ง สัตว์ทั้งหลายผู้ถึงความเป็นมนุษย์ก็เหมือนอย่างนั้น ย่อมเหี่ยวแห้งไปด้วยอำนาจของธรร ฐ.ธ. (อรรถ) มก. ๓๗/๕๐๘ ๖.๒ ไม้เหล็กเลื่อนได้ร่วงลงมาเช้าข้างหน้าของเขา เขาเริ่มตั้งความสิ้น และความเสื่อมไปในไมเหลือนั่นเอง พิจารณาไตรลักษณ์ในแผ่นดินก็ท่องไป พร้อมกับให้พระเจ้าโพธิญาณเหตุขึ้นนั้น