อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 177/370

๑๗ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๓.๕ ธรรมดางเมือพบเห็นมนุษย์แล้ว ย่อมทุกข์โศก ฉันใด ภิกษผูปรารถนา ความเพียรเมื่อ นิคถึงวิตกที่ไม่ดีแล้ว ควรละทุกข์ และเสียใจ วันนีเราได้ลงไปด้วยความเศร้าเสียแล้ว เพราะวันที่อ่งไปแล้วไม่อาจคืนมาอีก มินิ. ๔๓๓ ๓.๖ ธรรมดาใไมจะถูกวางปาด้วยก้อนดิน ค้อน หรือถูกทุบดีดด้วยสิ่งของใดๆ ก็ยังไม่ ยอมทั้งรังของตน ฉันใด ภิกษุผูปรารถนา ความเพียรแม้มีเรื่องต้องทำมากมายก็ไม่ทิ้งโสมณ เป็นภิกษุ มินิ. ๒๑๓ ๓.๗ นายมาลาการีพิ่งทำวงดนให้มากจากกองดอกไม้ แม้นฉันใด มัจฉสุตสัตว์ผู้มือนจะพิง ตายเป็นสภาพ ควรทำคูลใส่ให้มาก ฉันนั้น ฌ.ร. (อธาร) มก. ๔๑/๓ ๓.๘ ธรรมดาใครอยไม่ทั้งคอกของตน ฉันใด ภิกษุผูปรารถนา ความเพียรไม่ควรทั้งโอกาส ของตน ฉันนั้น คือ ไม่ควรหวั่นกลัวเมื่อ GPA ต้องหนีซัด ต้องออมอยู่เสมอ และย่อมมี การแตกสลายเป็นธรรมดา มินิ. ๔๔๗ ๓.๙ ภิกษุแจ้งกายนี้ว่า มีฟองน้ำเป็นเครื่องเปรียบ รู้ชัดกายนี้ว่า มีพยับแดดเป็นธรรม ตัดพวงดอกไม้ของมารเสียแล้ว พึงถึงสถานที่จุดจุรีจไม่เห็น ฌ.ร. (อธาร) มก. ๑/๒ ๓.๑๐ ท่านทั้งหลาย จงยินดีในความไม่ประมาท จตมารักษ์จิตของตน จงอถนนี้จาก หล่ม ประหนึ่งช้างที่ลงลงในบ่อกตนถดนนี้ได้ ฉันนั้น ฌ.ร. (อธาร) มก. ๓/๒๔ ๓.๑๑ ท่านทั้งหลายจิเริ่ม จงกล่าวหน้า จงประกอบความเพียรในพระพุทธศาสนา จงกำจัด เสนาแห่งจุราเชเหมือนช้างจำกัดเรือนโม้อะ ฉันนั้น สิงห์. (พุธ) มก. ๒๕/๑๘ ๔. อานิสงส์ของความไม่ประมาท ๔.๑ ผู้ใดประกอบในก่อน ภายหลังไม่ประมาท ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่างได้ เหมือน ดวงจันทร์พ้นจากหมอก ฉันนั้น ฌ.ร. (อธาร) มก. ๓๗/๒๒๗