อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก หน้า 68
หน้าที่ 68 / 370

สรุปเนื้อหา

บทความนี้อธิบายการใช้อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของความเพียรและการปฏิบัติในที่สงัด โดยยกตัวอย่างประโยคที่เปรียบเทียบธรรมชาติของการเรียนรู้และการเข้าถึงธรรม โดยเฉพาะการฝึกฝนจิตในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม จะทำให้สามารถเติบโตและพัฒนาได้รวดเร็ว เช่นเดียวกับการปลูกพืชในดินดีและบริสุทธิ์ ดวงจันทร์ที่ส่องแสงในความมืด เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีการแนะนำให้ปฏิบัติในที่สงบเพื่อให้จิตใจอยู่ในสภาพที่พร้อมต่อการเรียนรู้.

หัวข้อประเด็น

-อุปมาอุปไมย
-ความเพียร
-พระไตรปิฎก
-ปฏิบัติธรรม
-สมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑. สถานที่เป็นที่สบาย ๑.๑ ธรรมดาน่าเคี้ย่อยอ่อนตัวอย่างดี ฉันใด ภิกษุผูปราถนา ความเพียร ก็ควรซ่อมตัวไว้อย่างดีด้วย การยินดีในที่สงัด ฉันนั้น มิลิน. ๔๔๒ ๑.๒ ธรรมดาพึ่งเมื่อถูกหว่านลงในทิรบรีสุก็ ย่อมเจริญอย่างรวดเร็ว ฉันใด จิตของภิกษุผู้ปราถนา ความเพียร ก็อยู่ในที่สงัด ผู้เจริญสมาธิปัสสนาญอมงอกงามได้รวดเร็ว ฉันนั้น ข้อสังเกตคําของพระอุปตเถระเจ้าว่า พึงตั้งอยู่ในที่บริสุทธิ์ ย่อมมีผลพลอยได้ ทำให้ผู้ปลูกหว่านดี ฉันใด จิตของภิกษุผู้ปราถนา ความเพียร ก็อยู่ในที่สงัดงามขึ้นเร็วในที่ดีย่อมดี คือ สติโลภ ฉันนั้น มิลิน. ๔๓๐ ๑.๓ ธรรมดาดวงจันทร์ย่อมเที่ยวไปในเวลาจีน ฉันใด ภิกษุผูปราถนา ความเพียร ก็ควรเที่ยวไปด้วยวิกา ฉันนั้น มิลิน. ๔๕๐ ๑.๔ ธรรมดาวานรย่อมเที่ยวไปตามต้นไม้ ยืนบนตะไม้ นั่ง นอนบนตะไม้ ฉันใด ภิกษุผูปรารถนา ความเพียร ก็ควรฝึกฝนตนปฏิบัติอยู่ในป่า ฉันนั้น มิลิน. ๕๒๘
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More