อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 312/370

มัย อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก 4. ไม่ติดลาลากสักกะ 4.1 พระมหาสัตว์ผู้เจริญโดยสัญชาติโลกเป็นผู้อบรมดี ไม่ติดในโลกธรรมทั้งหลายเหมือนดอกบัวไม่ติดโดยน่า ฉันนั้น ขุ.จริง. (อรรถ) มก. ๑๗/๕๕ 4.2 ธรรมดาดอกบัวอ่อนเกิดในน้ำ โตในน้ำ แต่น้าไม่ติดค้างบนดอกบัว ฉันใด ภิกษุ ผู้ปรารถนาความเพียรมีควรติดอยู่ในครอบครัว หมู่คณะ ลาภ ยศ สรรเสริญ และปัจจัย ๔ รวมทั้งก็แสวงงั้น มิฉะนั้น. ๒๙๘ 4.3 ธรรมดาเต่าร่อนชุดดินลงผิวในที่เงียบ ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียร ก็ฉันนั้น ควรฟังลาลากสักกะ สรรเสริญ แล้วเข้าอปหาความสงบอยู่. มิฉะนั้น. ๓๗ 4.4 ธรรมาดของเครื่องเรือที่ขัดข้อง ย่อมทิ้งเรือไว้ในอันลอดังก ๑๐๐ สก. ฉันใด ภิกษุ ผู้ปรารถนาความเพียรมีควรระวังอยู่ในเครื่องยึดเหนี่ยว คือ ลาภ ยศ สักการะ การรบให้ชู้ชา ควรพิจารณาแต่ปัจจัยที่พอช่วยประกังร่างกายให้คงอยู่เท่านั้น ข้ออันสมกับคำของพระสารูตรว่า เครื่องขัดข้องในเรือมหาสมุทยอไม่ควรอยู่ มีแต่มนอยู่ข้างล่าง ฉันใด ท่านทั้งหลายอย่าข้องอยู่ในลาภสักการะ อย่ามอมอยู่ในลาภสักการะ ฉันนั้น. มิฉะนั้น. ๓๙ 4.5 ธรรมดาเรืออ่อนลุกสกิล ลุ้มแรงได้ ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรควรสู้คลื่น คือ กิเลสต่างๆ เป็นอันมาก เช่น ลาภ สักการะ ยศ สรรเสริญ การบูชาการไหว้ การนินทา สรรเสริญ ความสุข ความทุกข์ การนับถือ การดูหมิ่นอย่างยิ่ง ฉันนั้น. มิฉะนั้น. ๔๐