การช่วยเหลือและการประเมินในพุทธศาสนา : หน้า 86/370

5.5 บุคคลมีส่วนช่วย เสอ่มแล้วจากโคลงแห่งคดหลัส ย่อมจางผลแห่งความเป็นสมณะให้กระจัดกระจายไป เหมือนดนมขึ้นในที่เผผิหายไปอยู่ ฉะนั้น ข.อิต. (พุทธ) มก. 55/53 5.6 กุลบุตรผู้ประกอบความเพี้ยนสิ่งอันไม่เป็นสารว่าเป็นสาระ ก็อ้อมไม่ประสบความรู้เลยทีเดียว ย่อมจะจงลงในหล่วงอันตรายอย่างเดียว เหมือนกวางวิ่งโถโดนโผลในซอกผา ตกลมเหวกลงไปในระหว่างทาง ฉะนั้น ข.ธ. (โพธิ) มก. 61/163 5.7 บูรพผู้ถวาอยู่ในลูกคู เห็นสรระมึน้ำเต็มเปี่ยม ไม่มีทาสะนัน ข้อนั้นหาเป็นโทษผิดของสระไม่ ฉันใด เมื่อสระ คือ อมตะสำหรับเป็นเครื่องชำระมลทิน คือ กิเลสมี่อยู่ เขาไม่ไปหาสะนัน ข้อนั้นหาเป็นโทษผิดของสระ คือ อมตะไม่ ฉันนั้น ข.อป. (โพธิ) มก. 70/146 5.8 คนเมื่อถูกตุรษุม้อง เมื่อทางหนีไปอยู่ ก็ไม่หนี ข้อนหาเป็นโทษผิดของท่านไม่ ฉันใด คนถูกกรีสสุมรุม เมื่อทางปลอดภัยอยู่ ไม่ไปทางนั้น ข้อนหาเป็นโทษผิดของทางที่ปลอดภัยนั้นไม่ ฉันนั้น ข.อป. (โพธิ) มก. 70/148 5.9 คนผู้เจ็บป่วย เมื่อหมอรักษาโรคอยู่ ไม่อาจให้หมอรักษาความเจ็บป่วยนั้น ข้อนั้นหาเป็นโทษผิดของหมอนั้นไม่ ฉันใด คนได้รับบทรู้ความเจ็บป่วย คือ กิเลสมิเตือเมียบแล้วไม่หาอาจารย์นั้น ข้อนั้นหาเป็นโทษผิดของอาจารย์ผู้นำไม่ ฉันนั้นเหมือนกัน ข.อป. (โพธิ) มก. 70/148