อุมาอุปมาไม่จากพระใคร่ครวญ : หน้า 154/370

อุมาอุปมาไม่จากพระใคร่ครวญ ๔๓ ธรรมดาเมื่อเห็นสิ่งใดที่เป็นอาหาร คือ ซากสัตว์ หรือของเดน ก็งอ้อมป่าวร้องเรียกพากษ์ตานมกาน ฉันใด ก็ฤทธิผู้ปรารถนาความเพียรคือฉนั้น คือ เมื่อได้ลาภโดยชอบธรรมแล้วก็ควรแจกแบ่งปันให้เพื่อนพรหมจรรย์ มิลิน ๑๔๘ ๔๔ ธรรมดาอาดารยอมเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงสัตว์ทั้งปวง ฉันใด ก็ฤทธิผู้ปรารถนาความเพียรคือควรอุปถัมภ์สัตว์ทั้งปวง ฉันนั้น ธรรมดาอาหารย่อมให้สัตว์ทั้งหลายเจริญเติบโดเติบแรง ฉันใด ก็ฤทธิผู้ปรารถนาความเพียรคือควรทำให้บุคคลทั้งหลายเจริญอยู่ด้วยบุญ ฉันนั้น มิลิน ๑๓๓ ๔๕ ธรรมดาป่วยออมเป็นที่ปิดบังคนที่ไม่สะอาดไว้ ฉันใด ก็ฤทธิผู้ปรารถนาความเพียรควรปิดความหลงผิดของผู้อื่นไว้ ฉันนั้น มิลิน ๑๓๓ ๔๖ ธรรมดาเมี่ยมอ่อนทำให้พิช่างปวงงอกเงยขึ้น ฉันใด ก็ฤทธิผู้ปรารถนาความเพียรควรทำให้พี่อ คือ ศรัทธาของบุคคลทั้งหลายงอกงามขึ้น ฉันนั้น ควรปลูกพี่อ คือ ศรัทธานั้นในสมบัติทั้ง ๓ อันได้แก่ มนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ มิลิน ๕๔๕ ๔๗ บูรพผู้มากลั่นทรัพย์ ยอด คำดี บริวาร รู้ว่าขอตจะได้รับพระอรรถญาณหนัก ก็ช่วยให้เป็นตามความสามารถ ฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบการบรรพชาของพระเทวตะจะทำให้กรรมของพระเทวตะดีที่สุดได้ จึงให้บรรพชาช่วยให้นหนักเป็นนา ฉันนั้น มิลิน ๑๗๐ ๔๘ พญานาคแห่งต้กล่าวว่า ข้าพเจ้านำข่าวสารส่งท่านไปยังด่วนแล้ว... ฝูงเมทรัพย์ไว้ปางจั่น พราหมณ์ถามว่า ท่านจงบอกวิธีฝังบุบทรัพย์ พญานาค นกเหล่านี้มีขบปีพระสุดยอดแล้ว เป็นนกทุพลาล ข้าพเจ้าต้องการบุญ จึงได้ให้ข้าวสารแก่นกเหล่านี้ บุตรพิพิทโหฬารกล่าวว่า การทำบุญนี้ทรงอามารณ์กับนกอย่างมาก