อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 12/370

อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๒. พจนจริง อุปมา ด้วย รอยอารักขาแผ่นเหิน ลม และกินยาพิษ ๑๐๖ ๓. พุดไฟระ ไม่หยาบคาย อุปมา ด้วย กังสดาลลูกเทละขอบ และหงส์ทอง ๑๐๖ ๔. พูดถูกกาล อุปมา ด้วย ลูกนกดกเหว่า ๑๐๖ ๕. วาจาทุกากิษฏ อุปมา ด้วย ย้อมผ้าด้วยขมิ้น การดำแก้กั่ว อสรพิษ และภายในป่า ๑๐๗ ๖. พูดโกหก อุปมา ด้วย ช้างต้น และไฟถูกแทงบปิดไว้ ๑๐๗ ๗. พหยามคาย อุปมา ด้วย คนกลิ่นไฟ คนเอามืออุ้มบุญคาม และคนเคี้ยวกินก้อนเหล็กด้วยฟัน ไม่ขรรครคดู โคนผมด้วยมิดโคนไม่คม และถึงไม่คดมพาน ๑๐๗ ๘. การรักษาความลับ อุปมา ด้วย คนเป็นทาสอดคำคำว่าของนาย และรักษาขุมทรัพย์ ๑０๘ มคคลที่ ๑๑ วาจาสุภิต ๑100 ๑๑. พระคุณบิดามารดา อุปมา ด้วย บุคคลแทพานะด้วยปฏิภาค พรหม บูรพาจารย์ และอาในบุคคล ๒. ความกตัญญู กตเวที อุปมา ด้วย การเปลื่องนี้ ๑๑๑ ๓. ลูกอุทิญ อุปมา ด้วย สูญละมูลเหตุสุภา ม้ำแก่นเจ้าของปล่อยทิ้ง ราขาส โมเท้า และคนอ่อย ๑๑๒ มคคลที่ ๑๒ เลี้ยงดูบุตร ๑๑4 ๑. การอยู่ในครรภ์ อุปมา ด้วย มารดามองดูบุตร ๒. ความรักในบุตร อุปมา ด้วย หมอรีบพยาบาลคนที่ลูกขัดการกุ้ง กุ้งนี แม่ด่ที่พิง แม่ และม้าอัคร