อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 141/370

๑๐ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๔.๙ ธรรมดาแผ่นดินย่อมวางเฉยในของไม่สะอาด และของที่สะอาดที่คนทิ้งลง เว้นจากความโกธร และความยินดีทั้งสองนั้น ฉันใด แม้ท่านฉันนั้นเหมือนกัน จงเป็นประดุจดาวรัศมีในสุข และทุกข์ในกาลทุกเมื่อ ถึงความเป็นอุบาทบารมีแล้ว จักบรรลุพระสัมสัมโพธิญาณได้ ข.อ. (โภี) มก. ๑๐/๕๕ ๕. ความสมักคี ๕.๑ ข้าพระองค์ผู้สมรอ พวกข้าพระองค์ยังพร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน ไม่เวาะกันเป็นเหมือนน้ำมนต์กัน แลดูนั้นและกันด้วยจักขุเป็นที่รักอยู่ ม.ม. (เถระ) มก. ๑๙/๓ ๖. สัมมาทิฏฐิ ๖.๑ อ้าย ข้าวสาลี หรืออ่างัน อนุปกเสนแล้วในแผ่นดินที่มียา ย่อมเข้าไปจับสันดาน และสันดานใด สันดานนั้นทั้งหมด ย่อมเป็นไปเพื่อความเป็นสถนัยนิด เป็นสวราน เป็นอุ่นนำ ชื่นใจ ขึ้นนั้นเพราะเหตุไร เพราะพิธีเป็นของดี แม้นดี ดู่อนภิวกษ์หลาย บุคคลผู้มีความเห็นชอบ มีความดำริชอบ มีวาจาชอบ มีการงานชอบ มีการเลี้ยงชีพชอบ มีความพยายามชอบ มีความระลึกชอบ มีความตั้งใจชอบ มีความรื่นเริง มีความสุดพอ มีความหวังพอสม ค่านายกายกรรม ว่าการ มโนกรรม ให้บริบูรณ์ตามความเห็นอย่างไรแล้ว เจตนา ความปรารถนา ความตั้งใจ และส่งทราเหล่าใด ธรรมเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเป็นไปเพื่อผลอันนำปรารถนา น่าใจ น่าพอใจ เกื้อกูล เป็นสุข ขึ้นนั้นเพราะเหตุไร เพราะภูมิเป็นของเจริญ ฉันนั้นเหมือนกันแล อัง. สุภ (พุทธ) มก. ๗๘/๓๒ ๖.๒ เมื่ออาทิตย์จะขึ้น สิ่งที่จะขึ้นก่อน สิ่งที่เป็นนิมิตมาก่อน คือ แสงเงินแสงทอง ฉันใด สิ่งที่เป็นบ่อนตน เป็นนิมิตมาก่อนแห่งการครองรัฐสี่สิบ ตามความจริง คือ สัมมาทิฏฐิ ฉนั้นเหมือนกัน สัง. ม. (พุทธ) มก. ๑๑/๕๓ ๗. นราก/สวรรค/โลกหน้า/โอปปาติกา ๗.๑ ในมนุษย์โลกมีผู้ลงโทษด้วยกรรมกรรม ฉบับ นายธิบายลากีอูในรง ฉนั้น ม.จ. (อรรถ) มก. ๒๓/๒๐๒