การพิจารณาร่างกายและความไม่เที่ยงของชีวิต : หน้า 264/370

๒๖๓ อุมาอุมาไม่ยอดพระไตรปิฎก ๕.๒๒ หญิงทั้งหลายในโลก ย่อมยำยิบรับประมาแล้ว หญิงเหล่านั้นย่อมจงจิตของบรรษ ไป เหมือนผลัดใบยุ่นที่น่ากลัวกันไป ฉนั้น บัณฑิตกล่าวว่า เป็นหย่องพรหมจรรย์ ข.ชา. (โพธิ) มก. ๑๐๒/๒๕๕๔ ๖. พิจารณาร่างกาย 6.1 องกายนี่ไม่ใช่เกิดที่ลับบัวหลวงเลย ไม่ใช่เกิดที่ลับบัวเขียว และดอกบัวขาว เป็นต้น แต่เกิดที่ระหว่างท่ออาหารใหม่ และท่ออาหารเก่า คือ ในโอกาสที่มีมดนหนเหลือหลาย ที่เป็น ที่ท่องเที่ยวไปในป่าที่มีลิ้นเหิมน่าเกลียดอย่างยิ่ง เหมือนหนอนที่เกิดในปลาเน่า สัง.สขา. (อรรถ) มก. ๒๘/๕๔๕ 6.2 กายอันเน่าเหม็นหนอ ไม่สะอาด กลิ่นเหม็นคลุ้งไป น่าสะพรึงกลัว ดูจงหนับบรรจุ ซากศพ เติมด้วยของไม่สะอาดไหลออกอยู่เป็นนิยะ อนคนเขาลิดออกอยู่ ข.เทริ (เทริ) มก. ๕๕/๔๘๔ 6.3 บ รูปลดเปลี้ยงซากศพที่น่าเกลียด ซึ่งผูกไว้ที่คอแล้วไป อยู่ดวยสุขาเร อยู่ลำพัง ตนได้ ฉันใด คนนึกควรระทิงร่างกายเน่าที่มีกุลด้วยซากศพนาชนิดไปอย่างไม่อาจลาย ไม่มี ความต้องการอะไร ฉันนั้น ข.ชา. (อรรถ) มก. ๕๕/๔๔๙ 6.4 ชนเหล่าได้เหล่านึ่ง ย่อมจับอุจจาระเป็นคูมพิษมาก เป็นผู้ผลิตเพลินภูโลชื่อว่า จับเอาวะทะมิปารนทั้งôi คือ ของเหลี้น ของไม่สะอาด พยาย ธรา มะระเป็ฯ ที่ ๕ ภาวะที่ ไม่น่าปรารถนา ๕ อย่างเช่นนี้ มีอยู่ในที่เป็นคูณ ปลูกอุจจาระ และเวลาไม่ฉลาด ก็อย่างนั่น เหมือนกัน เป็นผู้ผลิตเพลินความเกิดในพอ ชื่อว่าจับอัฐะภาวะที่ไม่่น่าปรารถนา คือ ของเหี้ยน ของไม่สะอาด พยาย ธรา มะระเป็ฯที่ ๕ ภาวะที่ไม่น่าปรารถนา ๕ ซึ่งในภายในอันเป็นดังง ที่เป็นอฤก ฉะนั้น สัง.สขา. (อรรถ) มก. ๒๘/๖๘๙ 6.5 เจ้าของละทิ้งเรือที่เก่า ครําค่าร่ำรวย นำรองเข้าไปได้ ไม่มีความอาลัย ไม่มีความต้องการ อะไร ฉันใด เราจักละทิ้งกายนี้มีช่องเก่าช่อง หลังไหลออกเป็นนิยะ เหมือนเจ้าของเรือเก่าไป ฉะนั้น ข.ชา. (โพธิ) มก. ๕๕/๕๐