ข้อคิดจากพระไตรปิฎกเกี่ยวกับการคบคน : หน้า 30/370

๒๙ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก 1. ไม่คบคนพาล 1.1 บันทึกผู้หวังความเจริญ พึงเว้นจากลายชนให้ห่างไกล เช่นคนเว้นห่างมุ่งพิษร้าย ฉะนั้น. ทีสี. (อรรถ) มก. ๑๑/๑๘๙ 1.2 บุรุษผู้ไม่ประเสริฐเป็นเหมือนอยู่ในพงพิงกัเตา ผู้มีปัญญาไม่พึงทำไมตรีกับบุรุษเช่นนั้น เพราะการคบบุรุษเช่นเป็นเหมือนขจัดโดยแท้. อัง.ปัญจก. (โพธิ์) มก. ๖/๓๒ 1.3 คนพาลทั้งหลายไม่ควรคบ ไม่ควรเข้าใกล้เหมือนทางที่ควรระวัง. ข.ข. (พุทธ) มก. ๓๙/๑๒๒ 1.4 ธรรมดาแล้วเนื่องไม่มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่บ้างใน ฉันใด ก็พึงผู้ไร้จรรยา พึงรังเกียจ ไม่ควรประปนอยู่กันที่เป็นคนเลว ฉันนั้น. มิลิน. ๔๕๘ 1.5 ธรรมดาเนื้อในปา เมื่อเห็นมนุษย์แล้วอย่ามองนั้นด้วยคิดว่า อย่าให้มนุษย์ได้เห็นเราเลย ฉันใด ก็ภิกษุปราศจากความเพียรเมื่อเห็นพวกคิริ พวกเกยอคูรัน พวกยินดีในหมู่คณะก็ควร หนีไปด้วยคิดว่า อย่าให้พวกนี้ได้เห็นเรา และอย่าให้เราได้เห็นพวกนี้. มิลิน. ๔๕๓