การไม่โอ้อวดและการไม่ดูหมิ่นในพระพุทธศาสนา : หน้า 202/370

๑. การไม่โอ้อวด ๓.๑ พระอัญอุรพิหลาย ย่อมไม่ประสงค์จะแข่งอุฏิพฺตคเฉกะกัน เหมือนบุรุษผู้ได้ชมทิพย์แล้ว ไม่บอุชมทิพย์อันตนรู้เฉพาะแล้ว ฉนั้น สัง.ส. (อรรถ) มฎ. ๒๕/๒๑ ๓.๒ ธรรมดาหมัอาเมื่อม่าน้ำเต็มอย่าไม่เกิดเสียงดัง ฉันใด ภูมิอัขผรบารความเพียรเมื่อได้รับรู้ความดีเต็มเปี่ยม ก็ไม่มีเสียง ไม่มีมานะ ไม่ถูกผู้อื่น ไม่ปากกล้า ไม้อวด ฉันนั้น ข้ออิสมดังพระพุทธวจวา หมอทีนำพร้อยอมมีเสียงดัง หมอทีนำเต็มอิ่มยม คนโง่เปรียบเหมือนน้ำครั่งหม้อ บัณฑิตเปรียบเหมือนน้ำเต็มหม้อ มิฉิณ. ๕๑ ๔. การไม่ดูหมิ่น ๔.๑ โออวาในที่ตื่นนอนเขาเทยมแล้วก็แอกเกวียน ย่อมอาจนำแอกเกวียนไม่ได้ ไม่ย่อท้อ ต่อภาระอันหนัก ไม่ทอดทิ้งเกวียนอันเขาเทยมแล้ว แม้นฉันใด บุคคลเหล่าใดบริบูรณ์ด้วยปัญญาเหมือนมหาหมูทรอันเต็มด้วยน้ำ บุคคลเหล่านั้นย่อมไม่ดูหมิ่นผู้อื่น ฉันนั้น ขุนเถร (เทระ) มฎ. ๒๗/๘๗ www.kalyanamitra.org