อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 204/370

๒๓ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ความสำคัญของความสงโดษ ๑.๑ ท้าวสักกะย่อมเพียรพร้อมด้วยความสุขอย่างเดียว ฉันใด ภิกษุผู้นราราความเพียรก็ ควรยินดีแต่ความสุขที่เกิดจากการทำความสงบภายในอย่างยิ่งประการเดียว ฉันนั้น. มิลิน. ๔๔๒ ๑.๒ โอฆาชาในตัวสามารถเทียบได้แล้ว ย่อมลาไถไปโดยไม่ลังเลฉันใด เมื่อเราได้ ความสุขอันี่เจือด้วยอมิลัล ฉันและวันที่หลายอึมผ่านพ้นเราไปโดยฉันนั้น. ขุ.เถร. (เถระ) มก. ๕๐/๑๓๙ ๑.๓ สิ่งอันใดได้มาเพราะผู้อื่นให้ สิ่งนั้นมีอุปมาเหมือนอย่างยาน หรือทรัพย์ที่ยืมเขามา. ม.ม. (อรรถ) มก. ๒๑/๔๘ ๑.๔ ธรรมคณาจากพราหมณ์กินทอร และสาธารอออกแห่งเป็นอาหารเพื่อยังกำลัง และ ลีลา ด้วยความยินดี ฉันใด ภิกษุปรารถนาความเพียร Vikroyนดีอัตตามีดามฉันนั้น เพราะผู้ดี ตามมิตามได้ ย่อมไม่leriอจากศีล สมาธิ ปัญญา วิปัสสนา วิทยาธิญาณทัสสนะ และคุณธรรมทั้งปวง. มิลิน. ๔๕๐