อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก : หน้า 340/370

อัน๙ อุปมาอุปมัยจากพระไตรปิฎก ๒.๒ หีบผ้าของพระราชา หรือราชอามาตย์ ซึ่งเต็มไปด้วยผ้าท้องแล้วเป็นสีต่างๆ พระราชาหรือราชอามาตย์นั้น หวังจะหมู่ผ้าชนิดใดในเวลาเช้า ก็หมู่ผ้าชนิดนั้นในเวลาเช้า หวังจะหมู่ผ้าชนิดใดในเวลาเที่ยง ก็หมู่ผ้าชนิดนั้นในเวลาเที่ยง หวังจะหมู่ผ้าชนิดใดในเวลาเย็น ก็หมู่ผ้าชนิดนั้นในเวลาเย็น ฉันใด ภูมิปุโจจิตให้เป็นไปโนมๆ และไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต เธอหวังจะอยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเช้าก็อยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเช้าก็อยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเที่ยง ก็อยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเที่ยงก็อยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเย็น ก็อยู่ด้วยวิกา สมบัติในเวลาเย็นก็อยู่ด้วยวิกา ฉันใด ม.ผ. (เณร) มก. ๑๙/๒๘ ๒.๓ ภิกษุนั้น ทำความแผ่ไปแห่งบุญให้ง occurred ภ.ไข้พรรพานไปจนึง ก็อ้อมละฝังไปจงลอกคราบ นั่น ก็จะลิซฝังใน และฝังนอกได้แล้ว เป็นผู้ครองอุบาสกแล้วจงลอกคราบแล้ว ฉันนั้น ขุลส. (อรรถ) มก. ๖/๑๓ ๓.๐ ผู้ไม่สะดุ้งกลัว ๓.๑ ธีรชนผูมีปัญญา ชนะมารพร้อมทั้งพากเพียรแล้วชื่อว่า ผู้ชนะสงครามย่อมกับบัณฑิตลิสถาน ดั่งราชสีห์ในถ้ำ ฉ.เณร (เณร) มก. ๕/๑๕๐ ๓.๒ พระปัจเจกพุทธเจ้า ไม่สะดุ้งในเพราะเสียงเหมือนสิโท ไม่ง้องเหมือนสนิมติดที่ตาข้างไม่ดีอยู่เหมือนดอกบัวอันร่าไม่ดี พิงเที่ยวไปผูเดียวเหมือนนอแรด ฉะนั้น ขุ. (ปัญจ) มก. ๓/๒๑ ๓.๓ พระองค์ทรงดำรงอุปริทานซายอาสะได้แล้ว พระองค์เป็นดังสีหนะ ไม่มียุทธทรงคล้าสัก และความกล้าดายได้แล้ว ไม่ทรงติดอยู่ในบุญ และบาปทั้งสองอย่าง เปรียบเหมือนดอกบัวขาวที่งามไม่ติดอยู่ในน้ำ ฉะนั้น ขุ.ส. (ทั่วไป) มก. ๔๘๓-๔