อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฏก : หน้า 153/370

1058 อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฏก 2.2 ลาสังหลายมีความไม่มีโรคเป็นอย่างยิ่ง ทรัพย์มีความสงบโดยเป็นอย่างยิ่ง ฯตามีความคุ้มเคยเป็นอย่างยิ่ง พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง ช.๕ (พฤหัส) มก. ๑๒/๑๑๙ 2.3 ถ้ามิจิตเสื่อมใส่กัน ถึงแม้จะอยู่คนละฝั่งสมุทร ก็เหมือนอยู่ใกล้ชิดกัน ถ้ามิจิตคิดประทุษร้ายกัน ถึงแม้จะอยู่ใกล้ชิดกัน ก็เหมือนอยู่กับคนละฝั่งสมุทร ช.ชา. (โภธี) มก. ๑๐/๒๓๒ 3. ประโยชน์ของการสงเคราะห์ญาติ 3.1 บุคคลผูได้ประทุษร้ายมิตร เหลาด้วยมิตรอย่ำ ยุงบุคคลผู้นั้นไม่ดี ดูดันไตรมีรากและย่านองงาม พยายามอำพัทพาให้ล้มได้ ฉะนั้น ชช. (โภธี) มก. ๒๓/๓๙ 3.2 บุคคลผูได้มีความเมตตาผู้นั้นย่อมรุ่งเรืองจงเจริญ ย่อมไม่โจร จงิดูเทวดามีสิทธิประจำตัว ช.ชา. (โภธี) มก. ๑๙/๓๓ 3.3 กรรมที่บุคคลทำในคตญาณ ย่อมมีผลประโยชน์ย่อมไม่ฉิบหายไปเหมือนพิธีที่บุคคลหวังในบดีดังกล่าว ช.ชา. (โภธี) มก. ๙๙/๑๓๙ 3.4 หมูภูษิตยิ่งมีมากได้ยิ่งดี แม้จะไม่เกิดในป่า เป็นหมวดหมู่ได้เป็นดี เพราะต้นไม้ตั้งอยู่โดดเดียว แม้จะใหญ่โตเป็นเจ้า ป่.ย่อมถูกลามแรงโคนลงได้ ช.ชา. (โภธี) มก. ๕๙/๑๙๙ 4. สงเคราะห์ญาติ 4.1 การให้ เจริญใจเรา การประพฤติให้เป็นประโยชน์ ความเป็นผู้นำเสมอในธรรมทั้งหลายในคนนั้น ๆ ตามควร ธรรมเครื่องยึดเหนี่ยวใจในโลกเหล่านี้ เป็นเหมือนพลาร้อนอันแลไปอยู่ ที่ป่า (พฤหัส) มก. ๑๖/๗๒ 4.2 ธรรมดาพระเจ้าพระพุทธเจ้าย่อมทรงลงเคราะห์ประชาชนด้วยสังขวัต ฯ ฉันใด ภิกษุณูปราความเพียรเกื้อรองสงเคราะห์ ควรประคอง ควรอนุเคราะห์ ควรทำให้ร่ำรงแก่บริษัท ฉันนั้น มิลิน. ๔๓