อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 304/370

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: ธาตุ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๔.๑๘ ธรรมดาดอกบัวย่อมลอยขึ้นพื้นน้ำ ฉะนี้ ภิกษุผู้ปรารภความเพียรก็ควรยกตนขึ้นพันโลก แล้วอยู่ในฌานธรรมนั้นน. มิสิน. ๑๙๙ ๔.๑๙ ธรรมดาผรานเม็ดหย่อนดิ่งปลาขึ้นมาต้วยเหตุ ฉะนี้ ภิกษุผู้ปรารภความเพียรก็ควรดึงผลแห่งสมณอันยิ่งใหญ่ด้วยญาณ ฉะนั้นน. มิสิน. ๕๐๙ ๔.๒๐ ธรรมดาไฟอย่ำกำจัดความมิด ทำให้เกิดความสว่าง ฉะนี้ ภิกษุผู้ปรารภความเพียร ก็ควรกำจัดความมืด คือ อวิชชา ทำให้เกิดความสว่าง คือ ญาณ ฉะนั้นน. ข้ออธิษฐานพระพุทธโอวาทที่ทรงสอนพระราชลูว่า ดูก่อนอรหูล เธอจงอบรมจิตให้เสมอกับไฟ เพราะเมื่อเธออบรมจิตให้เสมอกับไฟได้แล้ว สิ่งที่ถูกต้องซึ่งเป็นที่พอใจ และไม่พอใจอ่อนไม่ครอบงำจิต. มิสิน. ๓๖๗ ๔.๒๑ ธรรมดานายพรานพอจะเห็นเนื้อก็เกิดความรำราญว่า เราได้เนื้อดังนี้ ฉะนี้ภิกษุปรารถนาความเพียรพอได้ความยินดีในอารมณ์ ก็ควรเกิดความรำราญว่า เราจัดคุณิเศษอย่างนี้ไป. มิสิน. ๕๕๙ ๔.๒๒ ธรรมดาเสื้อเหลืองย่อมไปแอบซุ่มอยู่ตามกอหญ้า พุ่มไม้ ซอกเขา ใบไม้แล้วจับเนื้อกิน ฉะนี้ ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียรดังนี้ ย่อมไปหวังที่จะอยู่ได้แก่ป่า โคนไม้ ฯลฯ ซอกเขา ถำ ป่าใหญ่ ที่แจ้ง ลองพง เมื่อได้ส่งดังอย่างนั้นก็จะสำเร็จอธิษฐาน๘ในไม่ช้า ข้อสมกับคำของพระราชสังกากมหาเถระเจ้าทั้งหลายว่า เสือเหลืองบอบชุ่มฉ่ำเนื้อ ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนาความเพียร ผู้จงภูมิใจสนานเข้าไปอยู่บ้างประโยชน์สูงสุด ฉันนั้น. มิสิน. ๔๕๔ ๔.๒๓ ธรรมดาไม้ขานางออยเมอเจริญอยู่เต็มดินแล้วสูงขึ้นถึง ๑๐๐ คอ ฉันใด ภิกษุผู้ปรารถนความเพียรก็ควรวางหาสะมะธรรม คือ สามัญผล ๔ ปฏิสัมภิทา ๕ อภิญญา ๖ ในที่ส่งฉันนั้น. ข้อสมกับคำของพระราชาว่า ไม้นางมียาระหยั่งลงไปดินตั้งแต่ ๑๐๐ คอ เวลา ถึงกาลแก้แล้วล่วงขึ้นในวันเดียวดัง ๑๐๐ คอ ฉันใด ภิกษุปรารถนาความเพียรอยู่ในส่งก็สำเร็จขึ้นด้วยธรรม ฉันนั้น. มิสิน. ๔๓๐ เว็บไซต์ www.kalyanamitra.org