การไม่ประมาทในธรรมะ : หน้า 176/370

17 อุมาฮามไม่อายจากพระใครครับ 2.3 นบชกกล่าวพระพุทธองค์ทรงมีประโยชน์แก่กล้ามาก แตเป็นผู้ประมาทแล้วไม่ทำตามพระพุทธองค์นั้น เขาอ่อนโยนเป็นผู้มีส่วนแห่งสันติสุข เห็นคนลำบาก นันโควทั้งหลายของชนเหล่านี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีส่วนแห่งบุญโคละ อนึ่งนั้น ขุ.ธ. (พรุธ) มก. 40/423 2.4 ความไม่ประมาทเป็นเครื่องถึงอมตะ ความไม่ประมาทเป็นทางแห่งจิต ผู้ไม่ประมาทแล้วชื่อว่า ย่อมไม่ตาย ผู้ประมาทแล้ว ผู้นั้นย่อมเป็นเหมือนคนตายแล้ว ขุ.ธ. (พรุธ) มก. 40/427 2.5 มတ်อยู่อมพาชูผู้มาในบุตร และสัตว์เลี้ยง ผู้มีใจชื่นใจในอารมณ์ต่างๆ ดุจน้ำใหญ่พัดพาชาวบ้านผู้ลำไลไลไป จะนั่น ขุ.ธ. (พรุธ) มก. 41/503 ถ. ผู้ไม่ประมาท 3.1 ธรรมดากรรมย่อมคิดว่า เราเป็นลูกจ้าง เราจำต้องตั้งใจทำงานด้วยความไม่ประมาทเพื่อเราจักได้งานมาก ฉันใด วิญญูปรารถนาความเพียรก็ distance คิดว่า เมื่อเราพิจารณากายอันประกอบด้วยอฐฎู ฏี แล้ว เราจะเป็นผู้ไม่ประมาทเนื่องๆ มิติสังสมปัญญาอุเปนใจแน่แน่ เมื่อเป็นอย่างนี้ เราจะพันจากการเกิด แก่ ฆเจ ตาย โลภะ โปริฬะ ทุกโทษมัน อุปายาส เพราะฉะนั้น เราไม่ควรจะประมาทเลย มิลา. 453 3.2 ธรรมดานายพรานย่อมรู้เวลานักจะทำอะไร วิญญูผู้ปรารถนาความเพียรก็รู่จัก เวลา คือ ควรรู้ว่าเวลานูใกล้ที่สุด เวลา นี้เป็นเวลานอจากที่สังจ มิลา. 459 3.3 นายทายเรือผู่อาใจใสริดลอดเวลาทั้งกลางวัน กลางคืน ไม่ประมาทผลเธอ ฉันใด วิญญูความเพียร ก็ไม่ประมาท ควรกำหนดจิตไว้ด้วยโยนิโสมลักการอยู่เป็นนิตย์ทั้งกลางวัน กลางคืน ฉันนั้น มิลา. 462 3. ธรรมะหย่อยเมื่อยามเมื่ออาหารไปตามนี้นั้น ฉันใด วิญญูปรารถนาความเพียรมีเทียวไปข้างนานนี้แสดงโยนิโสมลักการ ฉันนั้น มิลา. 464