อุบาสนาไม่จจากพระไตรปิฎก : หน้า 298/370

๒๐๙๗ อุบาสนาไม่จจากพระไตรปิฎก ๓.๑ ธรรมดากระแตเมื่อพบคัตกุ่ยอ่อนพอกหางขึ้นให้เนน้อยเพื่อออกสู้กัตต ถ้าใด ภิกษุ ผู้ปรารถนาความเพียรก็นั้น เมื่อเกิดคัตกุ่ย คือ กิเลสขึ้นก็พองหาง คือ สติปัฏฐานให้เนน้อยขึ้นกันกลาง กิเลสทั้งปวงด้วยหาง คือ สติปัฏฐาน ข้อสืบสานคำของพระสุปบุณณกเถระเจ้าว่า เมื่อเดี๋ยวละทำลายคุณเกิดขึ้นในเวลานั้น เวลา ภิกษุปรารถนาความเพียรก็พอหาง คือ สติปัฏฐานขึ้นน้อยๆ ฉนั้น มิลิน. ๑๔๔ ๓.๒ ธรรมดาแมลงมุ้งซักได้น้อยแล้วจงดู ถ้าหนอนหรือแมลงมาติในโยนทองก็จับ กินเสีย ฉะใด ภิกษุปรารถนาความเพียรก็อารักขา คือ สติปัฏฐานซึ่งไว้ท้ายวกพังทั้ง ๖ ถ้าแมลง คือ กิเลสตามติดก็รำคาญเสีย ฉนั้น ข้อสืบสานคำของพระอนุรุทธเถระว่า เผดนทึกนาว่าวทั้ง ๖ อยู่ คือ สติปัฏฐาน อันประเสริฐ เวลากิเลสสมดี้ทีเผดน คือ สติปัฏฐานนั้น พระภิกษุควรเวร่าเสีย. มิลิน. ๕๕๕ ๓.๓ ธรรมชาช่วงลงเล่าน้อยอิ่มใจ ฉันใด ภิกษุปรารถนาความเพียรวลกลางสู่ส โบกธรณี คือ มหสติปัฏฐานอันเต็มเปี่ยมด้วยน้ำอันประเสริฐ คือ พระธรรมอันเย็นใจอันล่างไป ด้วยดอกไม้ คือ วิมุตติ ควรเล่นอยู่ด้วยการพิจารณาสังขาร ฉันนั้น มิลิน. ๕๔๘ ๓.๔ ธรรมดาขาย่มลงเล่าน้อยอ่อนรักษาไม้ไอ้เพื่อดุลกูรณ์ที่คงให้ตรง ฉันใด ภิกษุ ผู้ปรารถนาความเพียรก็อารักขาไม้ม่ำ คือ สติปัฏฐานไว้ในกายนี้ เพื่อทำจิตคงคอให้ตรง ฉันนั้น. มิลิน. ๔๙๔ ๓.๕ แก้วไพฑูรย์งาม เกิดเอง บริสุทธิ์ ๖ เหลี่ยม นายช่างเจริญโนดิแล้ว สุภาโลวา สมส่วนทุกอย่าง มี่ด้ายเขียว เหลือง ขาว หรือ นวล ร้องอยู่ในนัน ฉันใด ภิกษุผู้นั้นนันเอง เมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้วไม่มิกเกลสร ปราศจากอุปกิเลสอ่อน ควรแก่การนาม ตั้งมั่น ไม่หวั่น ไหวอย่างยิ่ง ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่ออนทัศนา. ที.ส. (พุทธ) มก. ๑๑/๑๒๖ ๓.๖ การละธรรมมินิวรรดด้วยอุปาจารสมาธิ และอัปปสงฆ์น เหมือนกันสาธารณะ บนผืนผ้าด้วยไม้. สังขพ(อรรถ) มก. ๒๓/๕๕