อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก : หน้า 322/370

๓๒๕ อุปมาอุปไมยจากพระไตรปิฎก ๑. จิตปราศจากธุลี ๑.๑ เมื่อฉนูม้วนไม่ใส่ บุคคลย่อมไม่เลนเห็นหายากน หอยโข่ง กรวด ทราย และฝูงปลา ฉันใด เมื่อจิตขุ่นมัว บุคคลย่อมไม่เห็นประโยชน์อื่นอันนั้น เมื่อฉนูม้วนไม่ใส่ บุคคลย่อมไม่เห็นประโยชน์อันนั้น และประโยชน์อันอื่น ฉะนั้น ขุ.ชา.(พุทธ) มก. ๗๙/๑๓๒ ๑.๒ ธรรมวรณะสลายย้อมมีรายบารมีธำรงไว้ ฉันใด กิเลสรูปปรมาณความเพียรดีจึงได้ตั้งตวราบริสุทธิ์ ปราศจากความรำคาญ ฉันนั้น มิลิน. ๔๔๙ ๑.๓ ธรรมดาพระชัยนาสัพพังหลายยอดไม้โกรธ ไม่ประทุษร้าย ไม่สะเทือน ไม่หวั่นไหว เป็นเช่นลิลาเท่งที่ไม่สะเทือนด้วยแรงลม ขุ.ธ. (พุทธ) มก. ๑๖/๑๙๙ ๒. โทษของกิเลส ๒.๑ สังโยชนเหล่านั้นผู้ใดยังไม่เข้า แม้ผู้นั้นจะบังเกิดขึ้นในวัฏสงสารก็จริง ถึงกระนั้น