การฝึกจิตและความสงบใจในพระพุทธศาสนา : หน้า 331/370

602.๓๕ วิญญูอาพาผู้อพยพเป็นใช้หน้ากเดินทางไกล แม้ข้างหน้าเขาก็มั่นอยู่ใกล้ แม้ข้างหลังเขาก็มิอายอยูใกล้ เขาไม่ฟังได้อารม์สบายใจ ผู้พยายามสมควรและผู้นำทางไปสูบบ้าน บรูบางคนผู้นำทางไกล พิงเห็นเขา บรูนั้นพิงเข้าไปด้วยความกรุณาความเอ็นดู ความอนุเคราะห์ในเขาว่า โอ คนๆ นี้พึงได้อาหารที่สบาย เกลือที่สบาย ผู้พยายามสมควรและผู้นำทางไปสูบ้าน ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะเหตุว่า คนๆ นี้อาจถึงความพินาศิยในที่นี้เลย แม้นั่นได้บุคคลใดเป็นผู้มีความประพฤติดังทาน ไม่บริสุทธิ์ เป็นผู้มีความประพฤติดังวาจาไม่บริสุทธิ์ และยอมไม่ได้ทางสงบใจ ไม่ได้ความเลื่อนใสโดยการอัณสมควร ภิกษุพึงเข้าไปตั้งความกรุณา ความเอ็นดู ความอนุเคราะห์ในบุคคลแม้เห็นปานนั้นๆ โอ ท่านผู้นี้จะจาทุกจริตแล้วอบรมจิตจิตของพุทธ พึงจะโอบอุ้มจิตแล้วอบรมจิตจิต ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะเหตุว่า ท่านผู้นี้เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถือบายน ทุคติ วิบัติ นรก ฉันนั้นวิกุพงระขันควาอามาตในบุคคลนั้นอย่างนี้ อัง.ปัฐูลก. (พุทธ) มก. ๑๖/๓๑ 602.๓๖ สระน้ำที่มีน้ำใส มีน้ำอร่อย มีน้ำเย็น มีน้ำราบเรียบ น่ารื่นรมย์ดาร์ดาวไปด้วยต้นไม้ใบอู่ต่างๆ บุคคลผู้นำทางรอบอ้อมอำ เหนื่อยอ่อนกระหายน้ำ เข้าพลงสระน้ัน อาบบ้าง ดีบ้าง แล้วขึ้นมานั่งบ้าง นอนบ้างที่ร่มไม้ใกล้สระน้ัน แม้นใด บุคคลใดเป็นผู้มีความประพฤติดังทางกายบริสุทธิ์ เป็นผู้มีความประพฤติดังวาจาบริสุทธิ์ ย่อมได้ทางสงบใจ และย่อมได้ความเลื่อนใสโดยการอัณสมควร แม้ว่าประพฤติดังวาจาไม่บริสุทธิ์ ส่วนใดของเขา ก็ภูมิใจใสสวนั้น แม้ว่าจะได้ทางสงบใจได้ความเลื่อนใสโดยอ้อนสมควร ส่วนใดของเขา ก็ภูมิใจใสสวนั้น ฉันนั้น ภิกษุพึงระลึกความอาถัตในบุคคลในอย่างนี้ อัง.ปัฐูลก. (พุทธ) มก. ๑๖/๓๒ 602.๓๗ ความประมาทอ่อนสงบได้ด้วยการไม่ผรุกโกรธ ดูโจไฟไม่มีเชื้อเกิดขึ้นแล้วดับไปฉันนั้น ขุน.(เณร) มก. ๔/๗๗ 602.๓๘ บุคคล่ำความโกรธเสียได้อยู่เป็นสุข ฆ่าความโกรธได้แล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก ดู่ก่อนพรหมปี พระอริยเจ้าทั้งหลายสรเสริญการฆ่าความโกรธ อันมีรากเป็นพิษ มีอร่อยหวาน เพราะว่า บุคคลสำรวมความโกรธได้แล้วอ้อมไม่เศร้าโศก www.kalyanamitra.org